Aşk Elif Şafak

Okumadığım ve hiçbir zaman okumayı düşünmediğim bir roman. Popüler kültürün aşk algısı, gerçek Mevlana'nın değil. Eğer gerçekten Mevlana'yı anlamak istiyorsanız bunu Mevlana hakkında yazılan kitap ve yazılardan değil de Mevlana'nın kendi eserlerinden onu anlamaya çalışarak yapmalısınız. Çünkü onun hakkında yazılan tüm romanlar, yazarın hayal dünyası ve yakıştırmalarından ibaret... Oysa aşkı arayan kişilerin bir diğer aradığı da hakikat olmalı değil midir?

İçinde Aşk olan bir kitap beğenilmezmi hele hele hem dünyevi hem uhrevi iki aşkı bir kitapta bulmak Elif Şafak adına ve kitabın adına yakışır bir eser sunmuş bizlere aşkı aşkla okudum ve beğendim....

Bir insanın hayata dair tecrübe alması için yanlışlarını görmesi gerekir. Ailesine sonsuz saygı duyan bir genç kız kendini çoğu zaman anlamadıklarını düşünüyor. Bu düşünce genelde hep genç çağlarda oluyor. Aşkına sonuna kadar saygı duyan ve kendini mutlu eden bir olayın ailesi tarafından onaylanmaması onun buruk hikayesi olur. Mutluluk sevgidir, sevgi beraberlikir. Belkide herşeyi aile ile paylaşmak doğru değildir ama yol kesen saygı çizgimizdir. Aşk olmazsa olmazdır. Bulan hem üzülür hem sevinir çünkü herkese nasip olmaz. Mutlu sonlar, beklenen yıllar ömre bedeldir. :))))))

Bu yazarın okuduğum ilk kitabıydı. Onun için biraz çekinerek almıştım kitabı elime. Ama tahmin ettiğim gibi sıkıcı, insanı okumaktan bile soğutacak kadar değilmiş. Elif Şafak kalemi sade ve kısmen de olsa kalemi akıcı yazarmış. Bir tarafta Şems ile Mevlana dostluğu ve Allah aşkı, diğer tarafta Aziz ile Ella. Günümüzde geçmişin aşk anlayışının güzel bir karşılaştırılması. Kitapta tuhaf olan tek şey ise, karakter isimlerinin yahudiliğin sembol isimleri olmasıdır. Onun haricinde, başarılı ve etkileyici bulduğum söylenebilir. Ama yazarın diğer kitaplarını da okur muyum, bilmiyorum açıkçası.

Kitap hakkındaki hoş olmayan eleştirileri ve olumsuz yorumları
okuduğumda o an hissettim ki önyargılarımla inanılmaz bir savaş başlayacak..
Okuyum mu, okumayayım mı, acaba vakit kaybı yaşar mıyım? gibi zayıf düşüncelerin
beynimi kemirmesine fırsat vermeden kitabı kaptığım gibi okudum; tabi ve savaşı da başlatmış oldum :)
Ama daha sayfaların ilk başlarında bu savaşı kazanabileceğimi açıkçası beklemiyordum..
Aman Allah'ım kitapta kendimi buldum..yoksa kendimi kaybettim mi demeli? Her satır sanki beni anlatıyor...Her cümle... Her kelime...
Yazarın anlatımını samimi bulmakla beraber açık ve duru bir üslup kullanması kitabı bir solukta okumama sebep oldu.
Doğrusunu söylemek gerekirse büyüsüne kapıldım. Çok sevdim.
Önyargılarınızı-benim gibi- mağlup etmek dileğiyle... Sevgiler :)

Popüler kültürün edebiyatı getirdiği durumu özetleyen, buram buram yapmacıklık kokan bir eser. Bence aşk bu değil, Mevlana'nin Aşk'ı zaten bu değil. Elif Şafak ise Mevlana hakkında bırakın kitap yazmak onu agzina alacak yetkinlikte birisi de değil.
Mevlana ve Aşk kavramını öğrenmek isteyenler bunu bizzat Mevlana'nin kendi eserlerinden öğrenmelidir.

Güzel bir kitaptı okunmasını isterim ilgi çekiçi hayata bakış açılarını değiştirebilen bir kitaptır.aşkın ne kadar k8ymetli olduğunu herkesin boşa vermemesini anlatmakta

13. yüzyıl ortaları, bir sokak. Komşu sokak ise 21. yüzyıl. Evlerde birer pencere...
Pencerelerden, zamanı ve mekanı belirtilmiş anda Romanın kahramanı yada olayların şahidi olmuş şahsiyetleri adeta aynı usul ve üslupla bir nevi günlük tutmuşlar da günlük den okuyaraktan kendilerini ve verilen tarih de olayları kendi dillerinden o, pencereden başlarını uzatarak anlatıyorlar bizlere.
Zaman zaman Ella'nın anlatımlarında biraz farklılıklar izlemlesek de sanki yazarın kendisi mi devreye giriyor ne? bir nevi okuruna gizemli, şüpheli bir göz kırparcasına....
Güzel bir teknik, yöntem izlemiş Sayın Şafak.
Ayrıca okumaya kolaylık ve akıcılık katarken merak unsurunu arka sayfalara iteleyerek, sizi bir an önce o, sayfaya varmak isteği uyandırıyor.
Merak ediyordum neden bu kadar çok okunmanın gerekçesini. Sanırım:" bu yöntem ve çekicilik olmalı" sonucuna ulaştım.
Elif Şafağın okuduğum ilk kitabı bu...
Kitabın ilk sayfalarında beni biraz tereddüt' e düşüren şey; Amerikalı bir Yahudi ailenin yaşamındaki çelişkileri, çatışmalarında ki diyalogların bir doğu kültürü tarzı ihtiva etmesi oldu. Daha sonraları bu tereddüt iler sayfalarda, bazı tanımlamalar, benzetmeler v.s de de kendini gösterdiğini fark ettim. Sanki yabancı bir yazar kitap yazmış Türkçeye çevrilmiş, çevirmen bazı katkılar sağlamış...gibi geldi bana.
Kitabı beğendim. Okuması kolay, anlaşılması güzel, kurgular nefis.
Ancak: Tarihe kaydı düşmüş, şahsiyet yada vakıalar hem de tarihin ve de tarihçilerin netleştiremediklerini bir kurgu altında kaleme alıp romanlaştırmak. Okura" işte bu olay böyle idi, bu zat işte böyle idi..." Ne kadar doğru ve gerçeği yansıtan bir yaklaşım olur? Tartışılması gereken bir husus değil mi dir?
Şemsi Tebrizi yi bir başka yazarımız karakter olarak daha hırçın, vuran, kıran bir tabiat a sahip koymamıştı ortaya.
İfade etmeye gayret gösterdiğim şey, Tarihin gri de kalmış, ne siyah, ne beyaz olarak netleşmemiş sayfalarındaki kişi- olay v.s ireyi bana göre böyle, sana göre öyle mi? diye ortaya kona bilir mi? Peki ya ona göre nasıl olacak, Tarihin belli bir zamanında netleşirse olaylar, Romanlar masala mı dönecek ?
Kişiler efsane olmak dan çıkıp boşluk da sallanan nesnelere mi dönüşecek?
Tarihsel olmasa bile geçmişe mal olmuş, doğruluğu henüz netleşmemiş şeyler, Kurgularla boşluk yaratmak okurda akıl karışıklığı, fikri kirlilik yaratmaz mı?
Bu güzel kitabı bu düşünceler çerçevesinde okunursa tadı daha güzel olacak sanırım.
Herkeslere güzellikler ve güzel okumalar diliyorum,,,,

şunları düşünmeden edemedim ve giderek daha rahatsız oldum kitabı okurken: birincisi, bir şeyin anlaşılması için onun ortakarar hale getirilmesi çok yanlış birşey. mevlana ve şemsi tebrizinin ilişkisinin ve etraflarındaki insanlarla ilişkilerinin derinliği sıfır. hakikaten sıfır. ikincisi, tebrizi de mevlana da amerikan filmlerindeki mistik tipler gibi. yani ne tebrizinin tasavvufa, mevlanaya, "tanrı'ya" bakışı böyle olabilir ne de böyle olması mümkün olabilir. elif şafak gerçek bir mürşid tanımadı ve hayallerine göre yazıyor olmalı.çünkü efendiler, mürşidler yolun büyükleri şeriatın kurallarını edeblerinden terketmezler zaten. Bütün mesele burada edeb değil mi?elif şafak okurların anlattığı şeyi anlaması için tasavvufu sığlaştırıyor bence, ve bu büyük bir hata. tebrizi, mevlana ve diğerleri bu kadar tanıdık, bildik ve klişe kelimelerle konuşamazlar. Tebrizi de tasavvufu ölü ozanlar derneğindeki öğretmenin neşesine benzer bir tarzda anlatamaz. baba ve piç'i de okuduğum için bu iki esere bakarak elif şafak'ın büyük meseleler hakkında belki, bir olasılıkla, iyi niyetlerle de olsa yanlış cümleler kurduğunu düşünüyorum.

Yazarın ilk okuduğum kitabı Bit Palas'tı ve beğenmemiştim. Doğal olarak diğer kitaplarına karsı negatif bir görüş oluştu bende. 1000 Kitapta en çok okunan kitaplarda üst sıralarda olan bu kitaba da çoğunluğun bir bildiği vardır diye başladım.
Çoğunluk haklıymış ve bence harika bir kitap olmuş.