Adana İzmir'e çok uzakmış pamuk yürüp yürüyüp bitiremeyince anladım...
Şimdi soruyorum sana; bir yanılgıdan mı ibaretiz
Yoksa ayrılığın bile adı geçmeyecek mi?
Ne geçti aramızda bunu bile konuşmayacak mıyız?
Sessizce çıkıp gidecek miyiz hayatlarımızdan..
Hiçbirinin cevabı yok bende.
Yanıt alır mıyım.. emin değilim.
Fakat sana karşı sevgi doluydum
Seninle kötüyü yaşamaya bile vardım anlayacağın.
Anlar mısın
Son bir aydır her şey değişti gibi. Beni terk edişinin bir yılı oldu diye belki, belki seninle geçen iki senemizin ardından sensiz geçen bir seneden dolayı böyle hissediyorum bilmiyorum. İşte sorunda bu hiç bir şeyi bilmiyorum bu sıralar. Düşüncelerimi susturduğum kitaplar da artık beni rahatlatmıyor. Hiç bir sayfayı açmak gelmiyor içimden, gülmek gelmiyor, konuşmak gelmiyor içimden. Seninle incir reçelini izlemiştik o günü hatırlıyor musun? Gerçi hatırlaman gerek unutman mümkün mü? Ne diyordu ikinci filmde “yolu uzun süre aşka düşmemiş bir adama denk gelirse yüreğiniz, çalkalayın, zira dibine çökmüş olabilir seven yanları…” İnan benim seven yanım kalmadı tüm sevgimi sana vermişim sanki. Ölüyorum ama elimden hiç bir şey gelmiyor. Beni bu derinlikten sadece sen kurtarabilirsin. Her şeye rağmen gel ve beni kurtar sevgilim.
Sadece, yüzünü görmek istiyorum. Ve seni düşündüğümde onu gözlerimin önünde canlandırmak.
kırmızı iri güller her zaman
büyük acıları çağdaştırır bende
ölümleri, tadılmamış yaşamları
ve hep yarım kalmış aşkları...
neler hissettik birbirimize
ne kadar kavuşamasakta
sarılamasakta birbirimize
ellerimiz değmese de
buluştuk binlerce kez
yollarımız çıkmazda olsa da
söylediklerim duyulmasa da
bir duygu uyandırmasa da sözcüklerim
bir söz kadar anlamlıydı bakışlarımız
anlattım her şeyimi sana
sevgimi bile gösterdim iki göz arasında
üzüldükçe sana sığındım güldükçe sana
döndüm dolaştım bir bakıştı beni kucaklayan.
°•
Kağıt kalem çıkarıp
seni hatırlamamak mümkün mü
diye yazmaya başlıyorum.
°•
Sayfa 16Kitabı okuyor
