“Anlamıyorum, neden bu dünyada bir şeyler yapmamız gerekiyor; neden arkadaşlarımız, arzularımız, hayallerimiz ve umutlarımız olmak zorunda. Kuytu bir köşede inzivaya çekilip, dünyanın tüm gürültüsü ve kargaşasından uzakta kalmak, daha iyi olmaz mıydı?”
Cioran
Kurduğumuz her yeni bağda, bir acıya daha dalarız, kalbe giren bir çivi gibi.
Sayfa 99Kitabı okudu
Acı çekmek tamamen kendi olmaktır, dünyayla bir çakışmama haline erişmektir.
Sayfa 97Kitabı okudu
Cana bağımlı şu tenin vay haline ve tene bağımlı olan canın vay haline!
Sayfa 92Kitabı okudu
Cennet insanın olmadığı yerdir.
Sayfa 85Kitabı okudu
Özgür olmak, bir kader arayışından azat olmaktır.
Sayfa 81Kitabı okudu
Kendimizi göstermedeki sabırsızlığımız hiçbir sınır tanımamıştı ya, silinmek için sabırsızlığımız da tanımayacaktır.
Sayfa 80Kitabı okudu
Sakat taraflarımızı rahatlatır hüzün..
Sayfa 66Kitabı okudu
“Nirvana huzurdur!”
Sayfa 57Kitabı okudu
Yıllar geçer, yara kalır.
En büyük yara olan doğma derdini hiç kimse üzerinden atamaz. Oysa bir gün iyileşmek umuduyla hayatı kabullenir ve badirelerine katlanırız. Yıllar geçer, yara kalır.
Sayfa 40Kitabı okudu
Gerile gerile hiçleşmişiz.
Sayfa 37Kitabı okudu
Sırf birilerinin bizi okuduğu düşüncesi, aklımızı kaçırmamıza yeter.
Sayfa 32Kitabı okudu
Kimse kimseyi kurtaramaz; zira ancak kendi kendimizi kurtarabiliriz.
Sayfa 31Kitabı okudu
İNTİZAMSIZI, öngörülemezi ve biçimsiz insani manzaradan kovmak için yırtınmak, münasebetsizliğe yakın bir iştir.
Sayfa 29Kitabı okudu