Belki üşüse donardı düşünceler, dinerdi acısı. Belki üşürse kendini cezanladırmış olur,hafiflerdi suçu içindeki mahkemede.
Kendisi değilde zaman üşüseydi keşke.
İnsanlar her başı sıkıştığında yalana başvururdu ancak bir tek yalanlarına kendini inandırmayı beceremezdi. Bazen kendi söylediği yalanlara kanmış gibi yaparak hayatını kolaylaştırsa da gece başını yastığa koyduğunda boğazına ilk o yalanlar çökerdi.
Yalnızlıktan korkar insan. Yeni bir hayata başlarken yanında biri olsun ister. Oysa eski hayatından da başka insanlar yüzünden kaçtığını unutur. Değişimin en büyük sebebi bize zarar veren insanlardır hep.
İnsan, ailesinden görmediği ne varsa yabancılarda ararmış. Sevgi... şefkat... saygı... Ve her neyin yokluğunu çektiyse karşısına çıkan insan, ailesinin eksik bıraktığı yerinden yararlarmış.