"İsmim dudaklarında bir şarkı gibiydi. Saray salonlarında söylenen, yalnız ve aşağılanmış dudaklardan dökülen bir şarkı gibi değildi. Hanlarda farklı tempo ve notalarda gürültüyle kaynaşan melodilerden de değildi. İyi bir annenin yavrusunu uyutmak için mırıldandıgı tatlı, nazik ve zarif ninnilerle uzaktan yakından alakası yoktu.
Drystan'ın melodisi çok daha farklıydı. Taklit edilmesi imkansızdı. Askerlerin savaş sırasında tüm güçlerini vererek söyledikleri, ürkütücü yankıları andırıyordu. Beklenmedik anlarda insana cesaret veren güçlü dalgalanmalardi. Vahşi bir şarkıydı bu. Savaşın feryadiydi."