“Kendi yaşamınızı tam anlamıyla yaşadınız mı?”
Bəzi kitabları sadece oxumuruq, onalar bizim qərarlarımıza, düşüncələrimizə yön verir, həyatımıza toxunur. 
Nietzsche Ağladığında bu qəbildən bir kitabdır. Romanı oxuyarkən öz həyatım barədə düşündüm, doğurdan da həyatımı istədiyim kimi, öz müstəqil qərarlarımla yaşamışammı? Əlbəttə ki yox! Kitab bizə səhifə-səhifə ömrümüzü sürü psixologiyası ilə başqalarının uğrunda necə tükətdiyimizi göstərir. Özünüzə bir yaxşılıq edib bu əsəri oxumalısınız.
Birden yaşlandım. Kendimi yaşlı bir adam olarak, önüme çıkan bir yaşama ; bir mesleğe, bir kariyere, bir aileye, bir kültüre gömülmüş bir halde buldum. Benim için her şey yazılmıştı. Ben hiçbir seçim yapmadim.
Sayfa 274Kitabı okudu
Yaşamımı değiştirmek zorundayım! Yoksa, bir kere bile yaşadığımı hissetmeden ölümü karşılamak zorunda kalacağım.
Sayfa 275Kitabı okudu
Dostoyevski, dostlardan başkasına anlatılamayacak şeyler vardır, diye yaziyor; hatta bazıları dostlara bile anlatılmamak; bunların arasında bir de insanin kendisine bile anlatmaması gereken şeyler var!
Sayfa 250Kitabı okudu
Kadının özgürlüğü nerede? Benim okumama bile izin vermediler. Babamin evinden çıkıp senin evine girdim. Halılarımı ve eşyalarımı seçme özgürlüğüm için bile annemle büyükanneme karşı mücadele vermek zorunda kaldim.
Sayfa 279Kitabı okudu
"Evlilik bağını koparmanız, onun sizi koparmasından daha iyidir!"
Sayfa 272Kitabı okudu
Belki de evliliğinizi kurtarmanın
tek yolu onu bitirmektir.
Sayfa 272Kitabı okudu
"Bu soruların cevabını zaten biliyorsunuz! Hayir, ben seçmedim! Hayir, istediğim yaşamı yaşamadım! Benim için yazılmış yaşamı yaşadım. Ben, gerçek ben, bir mahkum gibi bu yaşama kapatıldım!"
"İşte bu Josef, eminim, duyduğun korkunun gerçek kaynağı işte bu. Duyduğun o baskının nedeninin ise göğsünde patlamak üzere olan yaşanmamış bir yaşam oldugunu biliyorsun. Kalbinse her atışıyla seni sona yaklaştırıyor . Zaman sonsuza dek doymayacak kadar açgözlüdür. Durmadan yer, yutar; ama geri verdiği hiçbir şey yoktur. Sana yazılmış bir yaşamı yaşadığını söylemen ne korkunç! Bütün tehlikesine rağmen bir kez bile özgürlüğü tadamadan ölümle yüz yüze gelmek ne acı.”
Sayfa 267Kitabı okudu
Kendi yaşamınızı tam anlamıyla
yaşadınız mı? Yoksa yaşam mı sizi yaşadı? Siz mi seçtiniz? Yoksa o mu sizi seçti?
Sayfa 266Kitabı okudu
Yaşamın, birbiriyle aynı iki boşluk arasındaki bir kıvılcım olduğuna inandım: Doğumdan önceki ve ölümden sonraki karanlıklar arkasındaki bir kıvılcım.
Sayfa 254Kitabı okudu
Mezar daşları
Taşlar ne işitir ne de görür bir şeyi
Yine de hıçkırır hafiften, 'Unutma beni. Unutma beni'.
Sayfa 253Kitabı okudu
Her şeyi en baştan yeniden yaşama şansım olsaydı yine ayni şeyleri yapar, aynı yanlışları tekrarlardım.
Sayfa 205Kitabı okudu
Hiç kimsenin bir şeyi sırf başka birisi için yapmadığını göreceksiniz. İnsanın bütün eylemleri
kendisine yöneliktir, bütün hizmetleri kendine hizmettir, bütün sevgisi kendini sevmesindendir.
Sayfa 121Kitabı okudu
"Ölüm varken ben yokum. Ben varken ölüm yok. O halde üzülecek ne var?"
Sayfa 85Kitabı okudu
"Ölümün son iyiliği: Bir daha ölmemek!"
Sayfa 80Kitabı okudu