İstanbul, bizim şimdi görüp bildiğimiz şehir değildi sanki, yolları, evleri, semtleri ve semt sakinleri çok farklıydı o zamanda.
Kim İstanbulluluk sevdasına tutulmuş ise o, İstanbulludur.
Şimdi de her milletten insan bulunuyor, muhtedi olmasına da gerek yok...
"İstanbul birçok mühtedinin kol gezdiği bir ticaret ve diplomasi merkezidir, Akdeniz'in dört bir yanından sayısız milletten insan çeşitli vasıflarla Osmanlı payitahtında bulunmaktadır."
Sayfa 97 - Kronik KitapKitabı okuyor
Dikkat edin! İnsanda bir et parçası vardır. O iyi olunca, bütün duygular güzelleşir. O bozulursa bütün duygular iyiliğini kaybeder. İşte o et parçası kalptir.
İstanbul’u yıkmak, bence insan öldürmekle aynı ceza da olmalı. Adnan Menderes’miş en büyük katil, 6300 tarihi bina yıkmış.
Sayfa 178 - Ayhan SicimoğluKitabı okudu
"Gözü pencereden mahallenin arkasındaki denize gitti. Kımıltısız mavi deniz çarşaf gibi uzanıyor, içi sanki kan dolu kocaman bir küreyi hatırlatan güneş denizin ta ötelerinden ağır ağır yükseliyordu."
"İstanbul göklerinden telaşlı bulutlar beyaz beyaz, parça parça geçmeye başlamıştı. Pencereyi açtı, bulutların altında yanıp sönerek akan aya baktı…"
Kol kola Taksim'e yürüdüler. Büyük afişler, çeşitli reklam lambalarıyla sinemalar, tellerde mavi şimşekler çaktırarak gelip geçen insan yüklü tramvaylar, taksiler, gene taksiler, sonra insanlar, insanlar, insanlar...
Orhan Kemal
(Devlet Kuşu Filminden)
Yolda, taa Balipaşa yokuşunu çıkıncaya kadar hep bunu düşündü; kendi kendisi mi, yoksa başkaları için mi yaşayacaktı?
İstanbul'u saran baharın pırıl pırıl aydınlığına karşılık, kapkara kararan içiyle tam bir hapishane hayatı yaşıyordu.