Zaten yalnız çocuklar ne aradıklarını bilirler...
-Küçük Prens-
Sayfa 26
Bir gün hepimiz kendi yıldızımızı yeniden bulalım diye mi yıldızlar böyle parlıyor?
-Küçük Prens-
Sayfa 23
Savaşı sadece korkaklar ve tembeller sever.
Sayfa 22
Farklılıklara o kadar düşmanız ki bütün çiçekleri gül, bütün güller kırmızı olsun istiyoruz.
Sayfa 22
Büyüklerin gözü kör, kulağı sağır, dimağı kapalı, aynı dünyayı paylaşsak da yabancıyız birbirimize.
Sayfa 22
İstersek, gerçekten istersek eğer yaşadığımı yeri cennete çevirebilecek güce sahibiz.
Küçük Prens omuz silkip "Hâlâ neyi bekliyorsunuz o zaman?" diye sordu.
Gogot'un gelmesini... Yıldızların sönmesini... Dünya'nın ölmesi... Beklenecek bir şey kalmamasını belki de!
"Hala çok beklersiniz öyleyse..."
Sayfa 21
İnsanca yaşamak için ölümüne çalışmamız, fark edilmek için hareketsiz kalmamız, sesimizin duyulması için susmamız gerektiğine inandırılmıştık. Kendi gezegenimiz de gönüllü kölelerdik...
Sayfa 20
Kederliydim ama onlara "yorgunum" dedim.
-Küçük Prens-
Sayfa 17
Büyükler ezbere yaşarlar, hayal gücünden yoksundurlar, onlara "her şeyi tek tek açıklamak gerekir hep"
Sayfa 17
Küçük Prens
"Sözgelimi sen benim için şimdi yüz binlerce oğlan çocuğundan birisin. Ne senin bana bir gereksinmen var ne de benim sana. Bende senin için yüz binlerce tilkiden biriyim. Ama beni evcilleştirirsen birbirimize gereksinme duyarız. Sen benim için dünyada bir tane olursun, ben de senin için."
-sayı 4-