Nathanael kitabı sertçe kapatıp hiddetle odasına gitti. Normalde Nathanael keyifli, yaşam dolu hikâyeler yazar, Klara da o hikâyeleri içten bir keyifle dinlerdi; şimdiyse yazdıkları karanlık, anlaşılmaz, biçimsiz bir hal almıştı, öyle ki Klara kibarlığından söylemese de Nathanael hikâyeleriyle pek de ilgilenmediğini seziyordu. Klara için hiçbir şey sıkıcılıktan daha ölümcül değildi; üstesinden gelemediği zihinsel uyuşukluğu bakışlarından ve sözlerinden belli olurdu. Nathanael’in yazdıkları sahiden de çok sıkıcıydı. Klara’nın soğuk, kayıtsız mizacı yüzünden duyduğu hoşnutsuzluk giderek artıyor, Klara da Nathanael’in karanlık, kasvetli, can sıkıcı mistisizminden duyduğu bezginliği gizleyemiyordu, böylece farkına bile varmadan ruhen birbirlerinden giderek uzaklaştılar.

İthakiKitabı okuyor

Kumadam E. T. A. Hoffmann

Aysegul

@Akallabeth_·

24 Mart 23:36

Walpurgis Gecesi, milyonlarca insanın inancına göre şeytanın dışarıda özgürce dolandığı, mezarların açıldığı, ölülerin ayaklanarak yürümeye başladığı geceydi.

Sayfa 17Kitabı okudu