(ﻣﺰﻫّﺮ) sıf. (Ar. zehr “çiçek”ten tezhіr > müzehher) [Türkçe’de türetilmiştir] Çiçeklerle bezenmiş, çiçeklenmiş, çiçek açmış, çiçekli: Bir türbe-i müzehher oldu emellerim (Hüseyin Sîret). Bir âşiyân-ı müzehher ki pür-tuyûr u zılâl (Cenap Şahâbeddin).

Yavuz Tellioğlu

@Ytellioglu·

11mo

Bu sonekin beş kullanımı vardır:

1. Bir şeyin yetiştiği yeri ifade eden adlar meydana getirmek - söğütlük: söğüt lük. Ya da bir şeyin bulunduğu, konulduğu mekânı ifade eden adlar meydana ge tirmek - kepeklik: kepek konulan yer. 2. Bir şeyin, adı geçen şeyi yapmak için hazırlandığı anlamını taşıyan adlar meydanagetirmek-