Bir gök düşün gözlerinden taşan
Bir de ben düşün gökyüzünde kaybolan
Ruhundaki yıldızın yansıması var gözlerinde
Ve ben o yıldızların içinde kaybolmak üzereyim
Mavi kelebekler eşliğinde.. Bulutların üzerinde.. Bir yok oluşun muazzam görüntüsü misali..
İçimdeki kuşlardan biri ölümle dans ediyormuş gibi hissediyorum..
Bazen yalnızca kelimelere sarılır insan..
Kalbim avuçlarında
Sık ve parçala
Lime lime et ve kanat son damlasına kadar
Sen yapacaksan sorun değil sevgili
Sen gömeceksen dert değil ölüm bana
Duygularım sıkışıyor...
Ruhum acı çekiyor...
Ne hissettiğimi hissedemiyorum
Ne hissetmem gerektiğini ise bilmiyorum
Bazen kendinde bile sığıntıdır insan..
Sessiz çığlıklarının yankısı var kulaklarımda..
Gökyüzüne yükseliyor kanayan ruhum
Dört bir yanda yankılanıyor acı çığlıklarım
Kulaklarımda çalıyor hüzünlü bir melodi, bir ölüm şarkısı
Kurtuldu tutsak ruhum, kırıldı zincirlerim
Varlığım daim ama yok oluştayım sonsuzlukta
Al beni kollarına
Tut ellerimden
Kurtar sahte benliğimden
Boğuluyorum
Zihnimin gürültüsü, kaybolan benliğim
Her geçen saniye boğuyor beni
Sar sarmala parçalanmış harabe ruhumu
Sen iyileştir
Bir tek sende hayat bulsun kaybettiğim çocukluğum
Çaresizlik kusuyorum her saniye..
Gözlerimden akıyor tükenmişliğim..
Gören yok, duyan yok..
Yine bir başıma alaşağı olmaktayım..
Elleriniz bayım...
Büyüleyici elleriniz..
Kalbimi un ufak etse bile şikayet etmeyeceğim o eller..
Bir gün tutar mı ellerimi..?
Parmaklarınız doldurur mu parmaklarımın arasındaki boşlukları..?
Teniniz kutsar mı tenimi dokunuşlarıyla..?
Ölüm çağırıyor şu sıralar sanki..
Gitsem mi ne yapsam bilmem ki..
Zaten kaybetmiş olduğum benliğim iyice kayıyor ellerimden..
İntihar notunda şöyle yazıyordu..
Siz çiçeklere yukarıdan bakmaya devam ederken, ben aşağıdan bakıyor olacağım. Elveda!