Al beni kollarına
Tut ellerimden
Kurtar sahte benliğimden
Boğuluyorum
Zihnimin gürültüsü, kaybolan benliğim
Her geçen saniye boğuyor beni
Sar sarmala parçalanmış harabe ruhumu
Sen iyileştir
Bir tek sende hayat bulsun kaybettiğim çocukluğum
Elleriniz bayım...
Büyüleyici elleriniz..
Kalbimi un ufak etse bile şikayet etmeyeceğim o eller..
Bir gün tutar mı ellerimi..?
Parmaklarınız doldurur mu parmaklarımın arasındaki boşlukları..?
Teniniz kutsar mı tenimi dokunuşlarıyla..?
Sesini duymasınlar diye kendini parçalayıp içindeki fırtınanın dinmesini beklemek.. Bazen gözyaşlarını içine akıtmak.. Tüm acına yalnızca duvarların şahit olması.. Sonrasında ise kalbindeki sızı ve ruhundaki tarifsiz acıyla dışarıya karşı taktığın mutluluk maskesi... Çaresizlik hissi mi? Dibine kadar.