l
Luzia's words Luzia's World
Ölüyorum çünkü..://
- Bileklerin kanıyor.
+ Kalbimdeki yaradan sızan kanlar bileklerime akıyor.
- Çok kötü görünüyorsun.
+ Ölüyorum çünkü..
Ruhtaki sızının artık fiziksel acıya dönüşmeye; stresin, sıkıntının ve bütün olumsuz duyguların kendini fiziksel acı olarak göstermeye başladığı o radde... :'|
Çünkü siyahın asaleti kaplamıştır kalbini. İyi, kötü, güzel, çirkin, acı, mutluluk... Her şeyi içinde barındırır siyah. Tüm gözyaşlarını ve gülüşleri o sonsuz bünyesinde bulundurur. Siyah yalnızca bir renk değildir çünkü, siyah hayatın kendisidir. Tüm gerçeğidir, tüm yalanıdır. Hem aşktır hem de ayrılık. Hem hayâldir hem de kâbus.. Hem gecedir hem de gündüz.. Siyah hayat gibi son bulur ama ölüm gibi sonsuzluğa açılır. Dibi görüp sonsuzluğa kapılmaktır siyah. Kısacası siyah her şeydir.
Geceye gözyaşlarımı ve sessiz hıçkırıklarımı armağan ediyorum. Konusu ise içimdeki dinmeyen fırtına..
Ruhum artık bir bataklık.. Her geçen saniye benliğimi içine çekiyor.. Yok oluştayım.
İşte ben böyleyim.
Yorgunsun... Her şeyi kendi içinde yaşıyorsun. Duygularını dışa vuramıyor, dolana kadar atıyorsun içine. Peki ya dolduğunda ne oluyor? Patlama anını yine kendi içinde yaşıyorsun. İçinden geçenleri ne biriyle paylaşabiliyorsun, ne de içindeki zehri akıtıp rahatlayabiliyorsun. Ağlayamıyorsun bile ne kadar dolu olursan ol, ne kadar ağlamak istersen iste yapamıyorsun bazen. Ağlayıp rahatlayamıyorsun ve bunun hıncını kendinden çıkartıyorsun. Dışarı yansıttığın o sessiz sakin kişinin altında bitmek bilmeyen fırtınalar, dinmeyen göz yaşları, anlatılmayan sıkıntılar, çözümlemeye sorunlar var. Ama bunu çevrendekilere yansıtmamak için çırpınıyorsun. İçindeki sıkıntıları ve birden bire düşen modunu farketmesinler diye hiçbir şey belli etmemeye çalışıyorsun. Duygularını sakladığından dolayı durduk yere dolan gözlerin ne kadar sinirini bozsa canını sıksa da yapacak hiçbir şeyin yok. Sen böylesin ve bunu değiştiremiyorsun. Bütün stresini, sıkıntını, üzüntünü, kızgınlığını, kırgınlığını ve bütün psikolojik buhranlarını içinde yaşıyorsun. O kadar ki bazen sen bile farkedemiyorsun dolmadan. Dolduğun zaman da nedenini bilmiyorsun ama içinde yaşıyorsun.
Ben kendimden gittim..
Kendinden giden birinin yanında duran olur mu ki..?
