“Sultan gidiyordu, bakdı iki derviş, sırtlarında odun yükü, konuşuyorlardı. Sultan gitdi, dolaşdı ve beş-altı saat sonra aynı yoldan döndü geldi, o iki derviş hâlâ konuşuyorlardı. Onların muhabbetinin lezzeti sırtlarındaki yükün ağırlığını duyurmuyordu. Bundan ne çıkıyor? Dünyâ hayâtında bir adam Allah'ı severse dünya meşakkatlerinin ağırlığını duymaz.”