Gülümsüyorlar, konuşuyorlar bizimle fakat hiçbir şey anlamıyoruz.
Çöl burada başlıyor işte. Sosyal çöl, kültürel çöl. Devrim günlerinin ve kaçışın heyecanı yerini sessizliğe, boşluğa, önemli bir şeye hatta belki de tarihe tanıklık ettiğimiz duygusuna kapıldığımız günlere duyduğumuz özleme, memleket özlemine, aile ve arkadaş özlemine bırakıyor.
Sayfa 33
“Belki de babamın yargıları belimi sandığımdan daha fazla büktü. Ama çoğu zaman onu çok özlüyorum.”
Kitabsever
@kitab_meleyi
·08 Mayıs 07:09
ben sevmeye kaldım özlemeye kaldım beni kırma
Sayfa 27 - Dara YayınlarıKitabı okuyor
İçimiz açılsınnn 😍 🌹 (iç sesim: duruşundaki heybetine bakın hele ❤️🧿)
