-Yahu nedir senin bu perhizin, et yemezsin, yağlı yemek yemezsin, kürdan gibi kalmışsın, seni gören ülkede kıtlık var sanır.
-Evet, fakat seni gören de bu kıtlığa sen sebep oldun sanır.
Mutlu olmanın formülleri serilmiş masalara. Vitrinlerden satın almaya çalıştığımız hazlar peşindeyiz. Sosyal medyanın gücü kadar psikolojik derinliğimiz. Başkalarının sevgisine duyduğumuz muhtaçlıkla hırçınlaşıyor, sağırlaşıyor, yalnızlaşıyoruz. Yani biz de giderek karmaşıklaşıyor, çaresizleşiyoruz. Oysa mutluluk süssüz, gösterişsiz, kolay olandır. Olması için büyük büyük çabalara gerek yoktur.
Paragraf...
Sokaktaki herhangi birini durdurup ona "insanlara saygılı mısınız?" diye sorsanız hemen hepsi "evet." der Ama bu evetçilerin birisi amirdir, hata yapan elemanını azarlar; birisi öğretmendir, o ödevini yapmayan öğrenciye bağırır; Diğeri hakimdir, o da köylüye sen der,
Şehirliye siz ama yeri gelirse onu da paylar...
Bir ömürlük ölüştür de yaşamak, adına hayat deyivermişiz, belki de dilimiz sürçmüş, belki de gözümüz yanlış görmüş, gönlümüz yanılmış her ne ise. Ama kalbimizin kıyısında kıvrıla kıvrıla gittiğimiz yolun sonunda, selviliklerin altında yerin de altında bir eve girersin ya işte orada anlarsın yanılgıyı, yalnızlığı. Evet artık yalnızsındır.
Farklılık evrendeki tek mükemmelliktir. İnsanı farklı yapan da kusurlarıdır.