yazdım yazdım, sildim çünkü artık sesimin duyulmayacağına emindim.
Daha önce, olmayan gözyaşlarımdan silen biri hiç olmamıştı. Daha önce, hiç hissetmemişti kalbim bir abinin sıcaklığını.
çokça saygı, hayranlık ve sevgi ile...
12.04.2024, 00.26
"İyileşmek için birine ihtiyaç duyduğun sürece yarım kalacaksın."
bugün sigara içenlerin aslında neden içtiğini öğrendim ve sanırım onları birazcık anladım...
"𝒊 𝒘𝒊𝒍𝒍 𝒇𝒂𝒅𝒆, 𝒂𝒍𝒘𝒂𝒚𝒔. 𝒕𝒉𝒊𝒔 𝒘𝒊𝒍𝒍 𝒏𝒐𝒕 𝒄𝒉𝒂𝒏𝒈𝒆. 𝒕𝒉𝒆𝒏 𝒊'𝒍𝒍 𝒅𝒓𝒚 𝒐𝒖𝒕, 𝒎𝒚 𝒍𝒆𝒂𝒗𝒆𝒔 𝒘𝒊𝒍𝒍 𝒇𝒂𝒍𝒍 𝒂𝒏𝒅 𝒕𝒉𝒆𝒓𝒆 𝒘𝒊𝒍𝒍 𝒃𝒆 𝒏𝒐𝒕𝒉𝒊𝒏𝒈 𝒍𝒆𝒇𝒕 𝒐𝒇 𝒎𝒆. 𝒎𝒂𝒚𝒃𝒆, 𝒃𝒖𝒕 𝒊𝒕'𝒍𝒍 𝒓𝒂𝒊𝒏 𝒐𝒏 𝒎𝒆. 𝒅𝒓𝒊𝒆𝒅 𝒍𝒆𝒂𝒗𝒆𝒔 𝒈𝒆𝒕 𝒘𝒆𝒕. 𝒊𝒕'𝒔 𝒍𝒊𝒌𝒆 𝒂 𝒇𝒂𝒍𝒔𝒆 𝒉𝒐𝒑𝒆."
geçmiş gibi zaman.
hani bitmek bilmeyen bir umut kırıntısı olur ya içinde insanın... hani hem yalnızca minik bir kırıntı sadece, o kadar ufak o kadar küçük ki... ona tutunmaya çalışmak çok zor ama onu kaybetmek, artık ellerinizi kanatmaya ve yaralar açmaya başlayan zorluklarla çektiğiniz o ipi bırakmak, belki de hepsinden daha zor. çünkü asıl acı elinizdeki ip sizden kopup gittikten sonra, bakışlarınızın avuç içlerinize çevrilmesi ile başlıyor. hem derin bir yara kalıyor geriye hem de kaybettiklerinizle yüzleşmek.
Kimse kırılan bir bardağı suçlamıyor. İlla bir suçlu varsa kıran kişi aranıyor. Ya da kimse dönüp de bardağın kırık görüntüsünden dolayı onu yargılamıyor. Kırılmış çünkü, bir şeyler artık değişemez. Ve bu bardağın suçu değil. Bunun çaresizliği var üzerimde.
kafamda bir sözlüğüm var sanırım. bu kelimenin anlamı şu, diğerinin anlamı bu diye sınıflandırdığım... o sözlük sanki tozlu raflar arasında bekliyordu, çıkarıp tozlarını dağıttım. ellerimi kirletti umursamadım. sayfaları teker teker çevirdim, yeniden okudum. bazı kelimelere yazdığım tanımlara güldüm, bazılarına acıyla baktım. bu sefer siyah değil,