"İnanıyordum, her zaman olduğu gibi, bu yeni dönemeçten de çıkardım.
Hep çıkmadım mi zaten?"
Sayfa 368Kitabı okudu
Sonra çıktık meyhaneden.
İkimiz de kendi yollarımıza gittik. O oteline, ben evime.
Biliyordum "Gel bende kal Cahide" diyemezdim.
Sayfa 368Kitabı okudu
Çok yorgunum.Yaşayamiyorum ,nefes alamıyorum savaşamiyorum ,hiç bir şey yapamıyorum.Her geçen gün daha da batıyorum .Bu dünyada sevilmemek kadar acı verici bir şey yok .Aile tarafından .kalkmam ,iş bulmam , gülmem, yaşadığımı hissetmem gerekiyor.Ama vazgeçmek üzereyim,keşke çocukluğumda hayatın bu kadar acımasız olduğunu öğrenseydim.Bir gün çocuğum olursa ,onun hayalleri gerçekleşsin diye gerekirse dünyayı alt üst edeceğim.
Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm.
"Aynı otobandaydık ve birimiz birimizin yanından geçip gitti.
Hafızasızlığı gurur saymanın adil yanı!
Hangimiz süratliydik, önemi kalmadı.
Hangimiz daha özveriliydik; bunun da...
Umarım mutlu olursun .
Bunu bir çöküntü anında da söylemiyorum.
Hiç kimse aldatmadı ötekini.
Yalnızca böyleydim işte..!
Yüzüme öyle bakma, nefretle.
Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm.
...
Sana dokunamadım.
Parmak uçlarım neşterdi çünkü.
Kırılan bir kemiğin sesiyle veda anı,
Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm
446.jpg)
Küçük İskender
Bu qədər mübarizə hamısı boş yerə imiş…
Heyvanlar təəccüb dolu baxışlarını donuzlardan insanlara, sonra isə təkrar insanlardan donuzlara çevirirdilər. Gözlərini zilləyib təkrar-təkrar baxırdılar. Lakin artıq onları bir-birindən fərqləndirmək,kimin kim olduğunu ayırd etmək mümkün deyildi.
Sayfa 189Kitabı okuyor
Herşeyin İçindeki Hiçbirşey...
Ölümü düşünmek ve dua etmek. Buna halen ihtiyaç duyanlar var ve çanlar onlar için çalıyor. Benim artık böyle bir ihtiyacım yok çünkü her an ölüyorum ve yeniden doğuyorum, hiçbir şey hatırlamaksızın, bütünüyle yaşıyorum; kendi içimde değil ama dışarıdaki her şeyin içinde.
''Mutluluk bir çimendir, bastığın yerde biter;
Yalnızlık gittiğin yoldan gelir...''
Oktay Rifat
