Suskunluğun siyah okyanusundaki cam fanuslu bir dalgıç gibi yaşıyordu insan, kendisini dış dünyaya bağlayan halatın kopmuş olduğunu ve o sessiz derinlikten hiç bir zaman yukarı çekilmeyeceğini ayrımsayan bir dalgıç gibi hatta.
Dünyanın en önemli şeyi, insanın kendi kendisi olmayı bilmesidir. İnsanı soylu kılan, makam, kanın ayrıcalığı, yeteneği değil, kişiliğini korumayı ve kendine özgü biçimde yaşamayı başarma ölçüsüdür!
Kişi birine haksızlık ettiği zaman, zarar uğrayanın da basit, bir noktada da olsa yanlış yaptığını veya haksız davrandığını saptamaya ya da bu şekilde kendini kandırmaya uğraşır ve bundan gizemli bir hoşnutluk duyar.
Çünkü acı, gidenin değil kalanın hikayesidir.
Ve hikayeler kalanlara aittir.
#stefanZWEİG
Eylem
ÇÜNKÜ DİKKAT ETMELİ İNSAN EYLEME, DİKKAT ETMELİ YASAK OLAN EYLEME. DİKKAT ETMELİ EYLEMSİZLİĞE DE—DERİNDİR EYLEMİN DOĞASI…
