Çehov Makinesi
Şinasi Sahnesinde güzel bir oyuna gittim. Oyuncuların performansı çok güzeldi. Sadece bağdaştırabilmek için Çehov'u okumuş olmak gerekiyor ki, karakterlerin kim olduğu askıda kalmasın. Genel olarak güzeldi fakat sonlara doğru bazı noktaların gereksiz uzun olması sıkmaya başladı.
Yalnız şunu iyi biliniz ki kahramanlar oyunlarını ve kaderlerini yalnız yaşarlar.
Sayfa 55 - İletişimKitabı okudu
Artık hayatınızı sonuna kadar oynamalısınız. Bir kere başladınız, zavallı milletimize örnek olacaksınız artık. Bir kere gerçeği buldunuz, hep onun peşinden gitmelisiniz artık. Size bağlanan ümitleri boşa çıkaramazsınız artık.
Sayfa 54 - İletişimKitabı okudu
Bir şey yapmadığım için cezalandırıldım, Büyük adam rolü oynayarak zavallı milletime nutuk çektiğim için cezalandırıldım.
Sayfa 54 - İletişimKitabı okudu
Aslında, şimdiye kadar kim bilir kaç kere öldüm?
Sayfa 53 - İletişimKitabı okudu
Yalnız insan kendine acır.
Sayfa 52 - İletişimKitabı okudu
Hayır, milletime hesap vermek istiyorum, kendimle hesaplaşmak istiyorum. Yazmağa çalıştığım yanm yamalak oyunlarda değil, gerçekten hesaplaşmak istiyorum kendimle. Fakat görüyorsun aziz milletim, aydınlar kolumdan çekiyorlar, beni yerime oturtmak istiyorlar. Hesaplaşma sırası kendilerine de gelir diye korkuyorlar. Onlara kötü örnek olurum diye korkuyorlar
Sayfa 52 - İletişimKitabı okudu
Ey zavallı milletim dinle! (Durur.) Şu anda, hepimiz burada seni kurtarmak için toplanmış bulunuyoruz. Çünkü ey milletim, senin hakkında, az gelişmiştir, geri kalmıştır gibi söylentiler dolaşıyor. Ey sevgili milletim! Neden böyle yapıyorsun? Neden az gelişiyorsun? Niçin bizden geri kalıyorsun? Bizler bu kadar çok gelişirken geri kaldığın için hiç utanmıyor musun? Hiç düşünmüyor musun ki, sen neden geri kalıyorsun diye durmadan düşünmek yüzünden, biz de istediğimiz kadar iler-leyemiyoruz. Bu milletin hâli ne olacak diye hayatı kendimize zehir ediyoruz. Fakir fukaranın hayatını anlatan zengin yazarlarımıza gece kulüplerinde içtikleri viskileri zehir oluyor. Zengin takımının hayatını gözlerimizin önüne sermeye çalışan meteliksiz yazarlarımız da aslında şu fakir milleti düşündükleri için, küçük meyhanelerinde ağız tadıyla içemiyorlar. Ey şu fakir milletim! Aslında seni anlatmıyoruz. Sefil ruhlarımızın korkak karanlığını anlatıyoruz. İşte onun için sana yanaşamıyoruz. Senin yanında bir sığıntı gibi yaşıyoruz. Hiç utanmıyor muyuz? Hiç utanmıyoruz. Size kendimden örnek vermek istiyorum.
Sayfa 51 - İletişimKitabı okudu
Kendimi rezil mi ettim ey insafsız insanlar?
Fakat gerçeğin yanında benim ne önemim var?
Sayfa 50 - İletişimKitabı okudu
Hiç bir şeyin sonunu iyi getiremem. Onu göstermek istedim.
Sayfa 50 - İletişimKitabı okudu
Gerçek içimi yakıyor Saffet!
Sayfa 49 - İletişimKitabı okudu
Biz büyük bir milletiz derken, aynı zamanda demek istiyorum ki, evet aynı zamanda biz çocuk kalmış bir milletiz Saffet! Çünkü her şeye çocuk gibi sevinir, çocuk gibi üzülürüz her şeye.
Sayfa 48 - İletişimKitabı okudu