Sanırım ben bu tarzdaki kitapları bir türlü sevemiyorum, kırıldığım zaman kırılmayı en dibine kadar yaşamayı seviyorum ya da mutlu olduğumda onu çoğaltmayı...ben böyleyim ama siz?
;her insan kendine özeldir ve hepimizin yaşamları, yaşadıkları, hissettikleri çok farklı ve bu kitaplar bu hislerimizi, duygularımızı kalıplaştırdığımızı, bireysel farkılıklarımızı yok ettiğini düşündürtüyor ki ağır depresyon ya da bunalım geçiren insanların bu şekilde iyileşebileceğini düşünmüyorum, kitaplardan öğrenilenlerin pratiğe geçirilmediği sürece öğrenmenin gerçekleşmeyeceği kanısındayım. 
İyi Hissetmek için kendim olmayı, hislerimi kötü ya da iyi farketmeksizin dibine kadar yaşamayı seviyorum...
İyi okumalarrrr
