Marifet, gidenin ardından birazda O'nun için yaşayabilmektedir.
Her ölen bizden bir parça taşır, sevgilim,
Ve bir yanımız körelir -yavaş yavaş,
İnsan ondan sonra birazda
-onların yerine yaşar artık
-kalan günlerini bilmeden...
Yalova, 10 Eylül 2002
Şoreşa kobanê
İro bist û şesê meha çilê seet sisê kêm deh deqe.
Şoreşa Kobanê bi dil û can pîroz dikim.
Hayat küçükken oynadığımız misket oyunları gibi. Kaflik olmayı ve sadece cilli kalmayı seçenler var. Yaşam boyu oynuyoruz. Mors, üçgen, üsküp, çıt, baş... Sonuçta hepimiz garip bir oyunun içinde hapsedilmişiz ve birbirimize vura vura yıpranıp eskiyoruz işte...
Ölenlere üzülmeyin, yaşayanlara üzülün, özellikle sevgisiz yaşayanlara
