“Vazgeçişler kenti, vazgeçtiklerimiz sayesinde var olan tek sığınağım.”
Dikine kesilmiş bilekler.
''Gemiler, korkularım
Gemiler, özgürlüğüm
Gemiler, nefesim...''
Uzun zamandır bir şeyler yazmaya başlamak istiyordum ama diğer kurgularımı iyice kurgulamadan yazmaya başlayamazdım bu yüzden kendimi kitaba bırakabileceğim ve yazdıkça ortaya çıkacak bir kurguya başlamak istiyordum ve sonunda buldum. Bu kurguyu 11 yaşım için yazmak istiyorum çünkü o böyle içinde karnaval ve ucubelerin geçtiği bir kitap yazmak çok isterdi...
"Özür dilerim, yalan söyledim. Yaramaz bir kız çocuğu oldum ve şimdi bunun acısını yaşıyorum.."
" Kaçmak bir yere kadar sürüyormuş.
Kabuslarım yakaladı beni.
Korkularım yakaladı beni.
Vazgeçişlerim yakaladı beni.
Acılarım yakaladı beni.
Ve geri o lanet evime, ait olduğum yere getirdiler..."
"Beni sıradan bir gölet sandılar, ben ise bir okyanustum... yüzmeyi bilmedikleri için de boğuldular..."
'' Kaçamıyorum, saklanamıyorum. Birilerine anlatsam orası senin evin orada huzurdan öte bir şey olamaz diye söyleniyorlardı. Fakat yoktu. Ev benim için hiç bir zaman huzurlu olamamıştı. Tamamen acılarım ve korkularımdan ibaretti.
Evim en büyük kabusumdu.''
''Kabuslarım korkularımdı, korkularım ise evim.''
" Sedece... Artık ilerleyemeyeşimin sebebi korkularım.
Sense korkularımdan ibaretsin."
" Yelkovan, akrebi kovalar,
ve her şey en başa döner,
Kaçışlar döngülere yol açar."