Vay Kurban…
VAY KURBAN
Dağlarının, dağlarının ardı,
Nazlıdır.
Uçurum kıyısında incecik bir yol
Gider dolana - dolana,
Bir hastan vardır, umutsuz,
Belki Ayşe, belki Elif
Endamı kuytuda başak,
‘’Süphan dağının eteği, eteği güller biteyi. Aney can kurbanın olur yarın balı ben peteği. ‘’
Bulunca kaybediyorum
Arayınca buluyorum hemen
Ben küçükken her şeyi yolumun üzerinde sanıyor-dum
Ceplerimde toplamak canımın isteğine bağlı bir şeydi.
Bu sevdaya ilk düşmeden önceydi.
Sonra sevda sonra ayrılık sonra işsizlik hayat böy-leymiş dedim öğren
Boş verin gitsin bütün bu masal ve hikayeleri. Bunların hepsiyanlış dünya görüşlerinin, eksik insan anlayışlarının, çarpık, mistik ve keyfi inançların ürünüdürler. İnsanlığın acısını duyumsamaktan uzak ve kördürler.
Özgürlükten, kafayı kuma gömmeyi anlarlar. .. kör, topal ve lal olmayı, her koyunun kendi bacağından asılmasını anlarlar! İnsanlığımızı,
düşünce ve eylemimizin görkemini aşağılarlar. Kelime cambazı ve laf hokkabazıdırlar. Kendilerini dinletmek ve varolmak için eğilirler önünde,
kapanırlar gözüpek yeni dünyanın ayaklarına. Aristipp misali,
"Çünkü" derler, "gözüpek yeni dünya canavarının kulakları ayaklarındadır."
Uykusuz geceyle aşka dal, tam ortasında uyuya kal
Bu acımasız hayal, bir kabusun esiri ve kör topal
Kendime verdim emri, kim çekerse çeksin resti
Başı dönük divânenin âvâre gezer hisleri.