"Şu serilmiş görünen gölgeme imrenmedeyim... Ne saâdet, hani ondan bile mahrumum ben. Daha bir müddet eminim ki hayatın yükünü, dizlerim titreyerek çekmeye mahkûmum ben. Çöz de artık yükümün kördüğüm olmuş bağını, bana çok görme, ilâhî, bir avuç toprağını!..."
Sayfa 32