'Bana yabancı olanlarla dolu, uçsuz bucaksız bir denizin ortasında yalnız başıma kalmıştım.'
Sayfa 55Kitabı okuyor
~Yalnız kalmaktan korktukça yalnızlığım artıyor~
Sayfa 37Kitabı okuyor
Ne zaman vaktin var? dedi. Her zaman. Ona bu sözü söylemedim tabii. Her zaman vakti olanlara saygı duyulmaz.
Sayfa 43Kitabı okuyor
Acaba iyi bir şey olacak mı? Hayır dedim, kendime. İyi şeyler birdenbire olur; bu kadar bekletmez insanı.
Sayfa 42Kitabı okuyor
Yalnız yaşayan insanların, kendi içlerinde başlayıp biten eğlenceleri vardır.
Sayfa 41Kitabı okuyor
"Heyecanlarımı hep gelecekteki günler için saklamıştım; babam öldüğü zaman yeteri kadar üzülememiştim, mezarının başında küçük ayrıntılara takılmıştım. Bir ağacı, kuşu filan seyrederken değil, düşünürken sevmiştim. ...
Babam öldükten iki yıl sonra bir akşam üzeri, biraz üzülür gibi olmuştum."
Sayfa 66
Neden?
"Benimle neden uğraşıyorsunuz? Benden ne istiyorsunuz? Neden her şeyi, tam istemediğim sırada veriyorsunuz bana? Neden bu kadar bekletiyorsunuz? Neden bir şeyi elde etmenin anlamı kalmayıncaya kadar, onu vermemekte inat ediyorsunuz?"
Sayfa 95
"Beni anlamıyorlardı. Zararı yok. Zaten beni, daha kimler anlamadı."
Sayfa 73
"Acaba iyi bir şey olacak mı? Hayır, dedim kendime. İyi şeyler birdenbire olur; bu kadar bekletmez insanı. Sürüncemede kalan heyecanlardan ancak kötü şeyler çıkar. Ya da hiçbir şey çıkmaz."
Sayfa 42
Sen bize güzel bir masal anlatırsan, dedim ona,ben de senin sayende dünyaya belki yeni bir şeyler söylerim.
Sayfa 141Kitabı okuyor
".., sen bir yerde var olursan yaşayabilirim ancak demiştim. Nasıl olursan ol, var olduğunu bilmek bana yeter demiştim."
Sayfa 31
"İnsan bir günde varamıyor bir yere, ne yapalım?"
Sayfa 29
Bir yerden sevmeye devam edebilir miydim?
Çünkü sevmek, yarıda kalan bir kitaba devam etmek gibi kolay bir iş değildi.
Sayfa 63Kitabı okuyor
"Ah bir olabilseydik ağabeyciğim, biz de bir şeyden yana olabilseydik." Tuğrul, "Ya da bir şeyler bizden yana olsaydı," diye tamamladı.