aramak… ömür boyunca aramak… yalnız seni aramak… paslı teneke kutularda, küf kokan dolaplarda, çerçevelerde, tenhalarda, ağaç diplerinde, sonra vapurlarda, trenlerde hep seni aramak. belki bu şehirde değilsin. ne çıkar? seni arıyorum ya.
Reader Follow Recommendations
insanın, tanrının bahşettiği bir armağan olan aklıyla zaten tanrısalken, cansız bir dolu ıvır zıvıra sahip olmadıkça mükemmel olamayacağına inanması ne büyük karmaşa!
fırtınalar eserse essin, çınlatsın her yanı,
denizin dalgaları karışırsa karışsın birbirine,
sen sığın surlarının sessiz gücüne, mutlu ol,
sür ömrünü huzur içinde,
gülümseyerek gökyüzünün öfkesine!
acizin öfkesini silahlarından etmiş olursun,
bütün beklentilerinden ve korkularından soyunursan.
korkularla, arzularla tutuşmuş adam,
kendine bile efendi değildir zaten,
atar kalkanını, terk eder olduğu yeri,
kendi kendine geçirir ellerine, sürükleneceği zinciri.
bir gün, kestiremediğimiz bir yerden gene bir güneş doğacak, bu karışıklığı, toplumun tüm acılarını yok edecek. bunu umut edebiliriz. elimizde bir bu var. şimdilik.
o, gözlerini hafifçe kısmış, hiç usanmadan uzakları seyrediyordu. sanki vurgundu kente.