Arkasına bakmadan koşarak uzaklaşmak istiyordu ama gidecek yeri yoktu.
Makbule koşarak kapıya doğru indi. Kapıyı açtığında arama yapmak isteyen grup kaybolmuş, köşede beliren grup evin etrafını sarmıştı. Makbule şaşkınlık içinde ne olduğunu anlamaya çalışırken, içlerinden biri yaklaşıp “Korkmayın” dedi. “Biz Mustafa Kemal’in adamlarıyız. Evi kimseye bastırmayız.
Haklılardı. Evi kimseye bastırmazlardı. Zira o ev Samsun’a gitmeden hemen önce Mustafa Kemal tarafından kendilerine emanet edilmişti. Beşiktaş’ın kahraman sporcuları, bırakılan emanete ölüm pahasına sahip çıkmaya her daim hazırdı.
Aynı anda hem rehavet ve haz içinde günümüzü gün edip hem de çalışmanın ve bilgeliğin meyvelerini toplayamayız. Önümüzdeki yol ikiye ayrılır, sağı ya da solu tercih etmemiz gerekir; yaşamını bir hazdan diğerine koşarak geçiren kişinin, sonuçta ne bilgelik, ne de saygınlık sahibi olduğunda yakınmaya hakkı yoktur.
Sayfa 47Kitabı okudu
Bir annenin çocukları için akıtacak gözyaşları her zaman vardr...
Annelerin gözyaşları da, söz dinlemeyen evlatları gibidir...
Her sabah 5 bin metre koşuluyo 18 yaşında oğlanlar tazı gibi koşuyolar
önümde ( sen git de ablan gelsin yaylalar yaylalar) bende arkalarından yay
topluyorum tabi. O Cemalettin yüzbaşı da çıkmış oraya dikilmiş birden bire
bana seslenip ‘ihtiyar sende koş sen niye koşmuyorsun götü kaldır lan ‘
demez mi. Hadi göt lafı neyse de o lan lafını duyar duymaz benim nevrim
döndü tabi çark ettim döndüm ordan koşarak geldim bi kafa o Cemalettin
yüzbaşıya şakk kaşı yarıldı
