Anlık
bazen iyi hissediyoruz her şey yolundaymış gibi davranıyoruz bazen çok kötü olduğumuza inanıp bu his hiç geçmeyecek gibi davranıyoruz bu yüzden artık mutluluğu aramayı bıraktım çünkü o da bir his ve sadece belirli anlarda bizi bulacak eminim ki her his iyi ya da kötü gelip geçicidir.
Sizce abartı mı?
Celal Şengör 'ün 
Aptalı Tanımak kitabını okurken şöyle bir kısma denk geldim. "Türkiye'de insanlar huzursuzdur, birbirlerini sevmezler, ahlâksızlık diz boyudur. Aile içi ilişkiler sevgi ve saygıdan çok toplumsal baskı ve ekonomik mecburiyete dayanır. Kendi his ve düşünce dünyası çerçevesinde yaşamak isteyen genç kız ya aile tarafından
Hisler
Gittiğim psikiyatrist;
Bana hislerin olmadığından bahsetti.
His denilen şeyin olmadığından…
Kesinlikle katılmıyorum. Çünkü huzursuzluk bir duygu değildir, değersizlik, umursamazlık, vb. Bir duygu değildir. Duygu bedensel olarak da verilebilen tepkinin karşılığıdır üzüldüğümüzde ağlarız elbette her üzülen ağlamaz ama sesimiz değişir, mimiklerimiz, yüzümüz… mutluyken güleriz. Neşeliyken de mihvali tepkiler veririz belki. Canımız yandığında bağırır, korktuğumuz da kaçarız. Ama “içimde kötü bir his var” bir şüphe içerir ve şüphe de duygu değildir. Belirsizlik ruhun karanlığıdır bu da duygu değildir. Akıl ve kalbin ortak işidir. İştir, ruhtan gelen ve aklı meşgul eden bişeydir zannımca. Ama duygular ne kadar varsa hisler de bir o kadar vardır ve hakimdir insana. Belki de duygulara yön veren bir yolun yordamıdır. Duygular insanı zihinsel ve bedensel olarak yormuyordur belki ama hisler yorar, yolda yürümekle bağdaşınca duygular birikmez ama hisler birikir kara kara. Duygu başka his başka bütüncül bir çerçevede akıl başka, beyin başka, düşünmek başka. Aynı şekilde kalp başka duygu başka zihin başka. “Duygularıma tercüman oldu” derken bile bir nükte bırakıyoruz duyguların ifade edilebilir tarafına. Bir anne kızarsa çocuğuna ve ağlarsa çocuk üzüntü duygusuna ve yine acırsa anası yavrusuna gidip gönlünü de alırsa şimdi hangi vakıa kimin tezgahında. Olmaz hislenmez mi insan hiç duygulanır da. İnsan da aynı kainat gibi bütüncül bir yapı içinde karşılıklı temasta. Maddi manevi bir takım unsurların ipe asılışında.
Yara ve Tan
Usuyitik epeydir dökülmüyor. Ama dökülenleri topluyor herkes gibi. Aşağıda birinin döktükleri var. O topladığı için haberim oldu. Belki balyoz olur kimine, kimine anahtar. Belki bir başkasına pencere, bir başkasına duvar. Tohum ya da. Veya gübre:
"İnsan kapitalist doğmasa da büyüdükçe kapitalistleşen bir varlığa dönüşmeye pek direnemez,
Yaşam Türkce
Yaşam
Ne söylendiyse sadece dinledik.
Başka nasıl yapılmalı kesin bilemedik.
Yaşamı görüb de böyle yapdık?
İnsanlar konuştu gerçeğe çatdık?
Yalnız konuşulur aynı mevzular.
Bunu yaparsan olacak budur.
bı ara olur gibi oldu sonra fena dağıldım olmayacağını bile bile olucağına inanmak hocam bu çok kötü bı his sağın ülküsü solun türküsü gibi gizledim gönül coğrafyam'da seni eywllh
Anlaşılmamak kimsenin seni anlamaya çalışmak için çabalamaması çok kötü bir his...
https://www.youtube.com/watch?v=AqYsrYX-QUw&ab_channel=LaisRecords
youtube.com/watch?v=AqYsrYX...
Sabrım sabrım yok artık
Sustum sustum konuştular
Kızgın kalmaksa hakkım
Yorgun attığım adımlar
Sırtımda bıçakların sordum ben artık kaç yaşındayım
Büsbütün intihar benim tehlikem içip zehirlensek de
Uyandım sandım dönemem bir daha sana
Kaybolmuşum şu insanların arasında
Dünyada ki model de her şey:ekonomidir .
Hiç bir devlet veya kişi ,ekonomi olmadan kimseyi riayet ve müstemleke altına alamaz. Hiç bir kadın da ekonomisi kötü olan biri ile evlenmez .(istisnai hariç) Buna müteakip his ve duygular bir çeşit travmatik yoğunluktur ;İnsan ise kripto pragmatistidir.