Kitapta anlatılan iyilikler dindar olmaya ve dine bağlı yaşamaya, kötülükler de dinden uzaklaşıp şeytana uymaya ve dünyevi kaygılara kapılmaya bağlanıyor. Hikâyeler de bunun etrafında kurgulanmış nitelikte. Bu kitaba göre daha fazlasını istemek, daha iyi yaşamak için çabalamak, birisi sana zulmettiğinde veya sana zarar vermeye çalıştığında sessiz kalmayıp direnmek/karşılık vermek, dünyevi işlerle ilgilenmek "kötü şeyler" veya "kötü şeylere sebep olacak konular"mış. Fakir olup dine bağlı yaşamak, olan şeylerle yetinmek ve sıradan bir yaşam tarzını benimsemek ise "iyi ve beraberinde mutluluğu, iyi bir yaşamı getiren şeyler" olarak nitelendirilmiş. Yaşanan her şey din çerçevesinde incelenmiş. Evet sevginin, nezaketin, birinin hatasını ifşa etmek yerine gizlemenin, affetmenin, düşmanlık ve kin yerine olayları kabullenip görmezden gelmenin, mutlu olmaya çalışmanın "iyi şeyler" olduğu ve kişinin böyle yaşaması gerektiği de vurgulanmış ama bunlar zaten bildiğimiz şeyler, bunların söylenmesi bize bir şey katmaz. (Ki bu öğretilerde bile eksik ve yanlış noktalar var.)
Bunun haricinde kitaptaki hikâyeler gayet sürükleyici, kitabın dili anlaşılır ve sade, fazla betimlemelere başvurmak yerine olaylar anlatılmış ve bu olaylar üzerinden belirli öğretilerin kabul edilmesi, bunlara göre yaşanması amacı var. Yani sanki çocuklara dini sevdirmek, dini öğretileri kabul ettirmek, belirli öğütler vermek için yazılmış bir kitap gibi...
Kıymık
Merhabalar... Beni benden alan bir alıntıyla başlamak istiyorum. 
Sebastian Fitzek'in
