Güneş ruhumda kimi arıyor
Bir kuşun kanadını taşıyacak gücüm bile yok bugün. Öyleyse hayat niye inatla, boş bulduğu tek yer benmişim gibi, gelip ruhuma kuruluyor?
Sayfa 99 - DergahKitabı okudu
İstediğimiz gibi bir hayat kuramadığımız, istediğimiz gibi bir bahçe yeşertemediğimiz için kendimize geçmişten bir ev yapar, gider orada otururuz..
Sayfa 42Kitabı okudu
Var mı Gelen? :(
Sükûnetini koruyabildiğimiz tek yer mezarlıklar. Artık dinlenmek için oraya gidebiliriz!
Sayfa 29 - Dergah YayınlarıKitabı okudu
Anlayacağız ki hâlâ mevsimler yollarını şaşırmadı ; demek hâla umut kesilmedi insan denen kapıdan..
Sayfa 62Kitabı okudu
"Her şey bu kadar basit aslında" dedim kendi kendime... "Dünya tozlanan bir yerdir." Bütün insanlar toz almak için gelirler dünyaya. Kimisi bir ülkenin tozunu alır, kimisi bir sehpanın, kimisi bir ceketin. Ama bazen bir gözün tozunu almak gerekir dünyada, kabul etmek lazım en zoru budur...
O vakitler bir başım vardı benim; omuzlarımın üzerinde duran tepe sonradan peyda oldu...
Kimse, ne düşündüğümü, baktığım yerde neyi gördüğümü anlayamıyor...
Biliyormusunuz, ben pek az bahsettim eski güzel günlerden, çünkü zaten çok azlar!..
Bitkinlikle, kendimi kendi içime uzatırım. Oysa bilirim ki o ağır gamlı yurtta, anılarımın çölünden başka bir bekleyen yoktur beni...
Hiçbir kitap, bir tek ânın canlılığını getirip koyamıyor önümüze. Şu elimin altındaki sayfayı okuyup bitirdiğimde, dünya bir daha asla geri getirilemeyecek kadar başkalaşmış olacak...