Metin Kemal Kahraman - Deniz Koydum Adını
nerde kendini bilmez cocuklar,
bir sabah oylece cekip gittiler,
cinladi alki$lar kor sokaklarda,
yankisi kime kaldi?
deniz koydum adini,
kederi bende kaldi,
uzak koyler kurdum birbirine,
Dünya gene aynı Dünya, ama sensiz, ıssız, ve sessiz...
Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik.
Teşekkürler dünya.
Şair ceketli çocuk Kazım Koyuncu...
youtube.com/watch?v=hluVrTi...
Şehir yanar
Yürek yanar
Gözlerdeki aşk yanar
Geceleri yıldızlar kandil gibi yanar
Aşk acısı çekenlere bir yudum su
Yansın şehirler, köyler
Kırılmasın kalpler
Kalpler Allah'ın kıblegahıdır
Sana iman ettik
Sana inandık
Sana güvendik
Yandık kul olduk
Kapında kul olduk
Kırmayın kapleri
Üzmeyin sevenleri...
Anne ben geldim. Bir tutam sarılmaya hasret sütünün kokusu burnumda sana koştum..Ayaklarım koşmaktan acımış, ciğerlerim yorulmuş yollar yürümekten.
Hani demiştin ya ana yuvadır, bak yuvama döndüm aç kapıyı.. Beyaz yazman ağarmış gözlerin yorgun ama aynı sevgin, merhametin.Aç kollarını göğsüne yatmaya geldim. Dolaştım şehirler, köyler, başkentler.
Tanıdım onlarca yüz yok sen gibisi, senin gibisi. Pamuk ellerinle al yüzümü gülüşün gözüme baksın. Sana biriktirdim hikayeler, anlatmaya susayıp geldim.. Kulağımda ninnilerin, öğütlerin ; dinledim yaşadım da geldim..
Döndüm sokaklarda bir seni gördüm koşulsuz bekleyen kollayan..
Anne ben sana geldim.
koca bir sevgi koynumda..
Senden aldım büyüttümde geldim 🙏♥️
Senin dudakların pembe
Ellerin beyaz,
Al tut ellerimi bebek
Tut biraz!
Köyler bomboş.
Hayvancılık yapan kalmadı
Tarım yapan kalmadı
Hâlbuki yapan büyük paralar kazanıyor. 15-20 bin TL olmuş bir küçükbaş.
Herkes masabaşı iş peşinde
Şimdi bunlara desen ki madem işsizsin gel yap şunu. Yapmaz.
Nüfusun en az %20'sini köylere çekmeliyiz
Benden bir yaralı şiir kalmalı ,
Senden bir tebessüm
Birde kırmızı”
Kocaeli/ Hereke-köyler saat 23 suları….
Hikaye
Senin dudakların pembe
Ellerin beyaz,
Al tut ellerimi bebek
Tut biraz!
Benim doğduğum köylerde
Ceviz ağaçları yoktu,
Ben bu yüzden serinliğe hasretim
Aramak...
Sevgi denen şey meğer ne kıymetliymiş
Dünya sen gittiğinden beri kafesmiş
Varlık yokluk âleminde bir seyyah
Seni bulmak için gezermiş
Ne sabahın oluşu
Ne akşamın alaca karanlığı
Ne açlık ne susuzluk
Senin yokluğuna eş değer değilmiş
Gezer dolaşır dururmuş
Şehirler, ilçeler, köyler
Her ikliminde sen varmışsın
Kâh yağan yağmur ,kâh yağan karda
Yılgın vücudu ne kadarda cılız
Uzamış saçları sakallarındaki beyazlar
Ruhunu kanatan yaralar
Yolun sonunu bilmeden gidilen yollar
Bitmek bilmeyen zor yıllar
Ekmeğe hasret simalar
Yorgun gönüllerdeki üzüntüler
Gün görmemiş zavallı insanlar