Dünya gene aynı Dünya, ama sensiz, ıssız, ve sessiz...
Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik.
Teşekkürler dünya.
Şair ceketli çocuk Kazım Koyuncu...
youtube.com/watch?v=hluVrTi...
Şehir yanar
Yürek yanar
Gözlerdeki aşk yanar
Geceleri yıldızlar kandil gibi yanar
Aşk acısı çekenlere bir yudum su
Yansın şehirler, köyler
Kırılmasın kalpler
Kalpler Allah'ın kıblegahıdır
Sana iman ettik
Sana inandık
Sana güvendik
Yandık kul olduk
Kapında kul olduk
Kırmayın kapleri
Üzmeyin sevenleri...
Anne ben geldim. Bir tutam sarılmaya hasret sütünün kokusu burnumda sana koştum..Ayaklarım koşmaktan acımış, ciğerlerim yorulmuş yollar yürümekten.
Hani demiştin ya ana yuvadır, bak yuvama döndüm aç kapıyı.. Beyaz yazman ağarmış gözlerin yorgun ama aynı sevgin, merhametin.Aç kollarını göğsüne yatmaya geldim. Dolaştım şehirler, köyler, başkentler.
Tanıdım onlarca yüz yok sen gibisi, senin gibisi. Pamuk ellerinle al yüzümü gülüşün gözüme baksın. Sana biriktirdim hikayeler, anlatmaya susayıp geldim.. Kulağımda ninnilerin, öğütlerin ; dinledim yaşadım da geldim..
Döndüm sokaklarda bir seni gördüm koşulsuz bekleyen kollayan..
Anne ben sana geldim.
koca bir sevgi koynumda..
Senden aldım büyüttümde geldim 🙏♥️
Senin dudakların pembe
Ellerin beyaz,
Al tut ellerimi bebek
Tut biraz!
Benden bir yaralı şiir kalmalı ,
Senden bir tebessüm
Birde kırmızı”
Kocaeli/ Hereke-köyler saat 23 suları….
Hikaye
Senin dudakların pembe
Ellerin beyaz,
Al tut ellerimi bebek
Tut biraz!
Benim doğduğum köylerde
Ceviz ağaçları yoktu,
Ben bu yüzden serinliğe hasretim