Sabitlenmiş gönderi
Her şey benden önce olmuşsa, bana olacak bir yer, durum kalmıyor muydu? Bana ait tek kişilik iskemle, bir oda yok muydu bu dünyada?
198 syf.
·
Puan vermedi
-Jerome_David_Salinger608.jpg)
Okur Takip Önerileri
İnanç insan hayatının anlamına dair bir bilgidir ve sayesinde kişi ölümü değil yaşamı seçer.
Cevap yerine elde edilebilen tek şey aynı sorunun daha karmaşık halidir.
Çıkışı olmayan bir ormanda yaşayan biri olsaydım eğer, yaşamaya devam edebilirdim. Fakat ben daha ziyade ormanda kaybolmuş ve bu gerçek nedeniyle dehşete düşmüş, yolunu bulmak için koşuşturan birisi gibiydim; attığı her adımla kafası daha da karışan ve yine de koşuşturmaya devam eden biri.
Bugün değilse de yarın hastalık ve ölüm kapıyı çalacak, geriye leş kokusu ve kurtçuklardan başka bir şey kalmayacaktı. Her ne yaptıysam er ya unutulacak ve ben artık yar olmayacağım. Öyleyse, bu kadar çabalamak niye? İnsan nasıl bunu göremeyip yaşamına devam eder ki?
Hayat bizi sarhoş ettiği sürece yaşamak mümkündür, bir kez ayılınca hepsinin aptal bir yanılsamadan ibaret olduğunu görmemek ise imkânsız!
Hayattan korkuyor, ondan kurtulmaya çalışıyor ama yine de ondan bir şeyler umuyordum.
Ve talihli bir adam olan ben, her akşam soyunup yalnız kaldığım odamda kendimi asmayayım diye odamdan ipi çıkardım. Hayatıma kolayca son veririm diye de silahımı alıp gittiğim avlara son verdim. Ne istediğimi bilmiyordum. Hayattan korkuyor, ondan kurtulmaya çalışıyor ama yine de ondan bir şeyler umuyordum.
Eğer bir peri gelip bütün dileklerimi gerçekleştirmeyi teklif etseydi ne dileyeceğimi bilemezdim. Sarhoşluk anlarımda arzu değil, lakin eski arzularımdan kalma bir alışkanlık hissetsem de, ayık olduğum anlarda bunun bir yanılsamadan ibaret olduğunu ve gerçekte hiçbir şeyi arzu etmediğimi biliyordum. Artık gerçeği bile öğrenmek istemiyordum, çünkü bir tahminim vardı. Gerçek, hayatın hiçbir anlamının olmayışıydı. Sanki arafa varana kadar biraz yaşamış, biraz gezmiş ve en sonunda önümde yıkıntılardan başka bir şey olmadığını açıkça görmüştüm.
Sayfa 27Kitabı okudu
Durmak imkânsızdı, geri dönmek de, önümde mutluluk ve hayat kandırmacasından, ıstırap ve ölümün geçekliğinden ve tamamıyla yok oluştan başka bir şey olmadığını görmezden gelmek de öyle...
Sayfa 28Kitabı okudu
Şimdi açıkça görüyorum ki akıl hastanesi sakinleri ile bizim aramızda pek bir fark yokmuş. O zamanlar bundan sadece belli belirsiz şüpheleniyor ve tüm deliler gibi kendim dışında herkesin deli olduğunu düşünüyordum.
Sayfa 18Kitabı okudu