Dönsek mi bu aşkın şafağından,
Gitsek mi ekalîm-i leyâle?
Bizden daha evvel erişenler,
Ağlar bugün, evvelki hayâle..
Dönmek mi? Ne mümkün geri dönmek,
Düştüyse gönüller bu melâle?
Bir eldir ufuklardan uzanmış,
Zulmet bizi çekmekte visâle..
Yeniden adım atmam gerekiyor. Bu ayrımları sık sık yaşıyorum artık. Adımı atıyorum ve orada biraz heyecanlanıyorum ve sonra orası da diğer yerler gibi oluyor ve benim yeniden hareket etmem gerekiyor.
Bu köhne dünyada bir kişi anlatılamaz ki tam bir mutluluk ile ömür sürsün de zamanın günbegün musibetlerine girmeksizin bu mihnet diyarından mutlu bir şekilde ulvi vatanına geri dönsün.
...insanlar, bir şeyi bitirmek için çok uğraşır, o tam biterken küt ölüverir. Çünkü insan ölümlüdür. Nasıl ve ne zaman öleceğini de bilmediğinden her şey için uğraş verir, âdeta hiç ölmeyecekmiş gibi yaşar.