Bazı acılar nehir gibidir. Ne bir sandalla nede bir köprüyle geçebilirsin. Ne üstünden atlayabilirisin ne de kıyısından dolaşabilirsin. Ama o acıdan geçmek zorundasındır. Hemde tam ortasına atlayıp içinden geçerek... şairler buna acıdan geçmek der
Hiç bir kitapta bu kadar duygulandığımı hatırlamıyorum.. okurken gözyaşlarıma hakim olamadım. Bu kadar mi hisli olur bi kitap ? Oluyormuş... şimdiye kadar okumadığım için kendime kızıyorum.. olayların döngüsü muhteşemdi.. emir ve Hasan ayrılmaz ikili... en yakın iki arkadaş sonra öğreniyoruz ki Kardeşler.. şoravi zamanında ordan oraya sürüklenen iki hayat ve seneler sonra onları bir araya getiren Rahim Han.. emir, Hasan’la kardeş olduğunu öğrenir ve kardeşinin emaneti olan Sohraba sahip çıkar, yeni bir hayat sunar.. zamanında Hasan’ın kendi için yaptığı fedakarlıkları seneler sonra Sohrab için kendisi yapar...
Jojo moyes’in kitaplarını severek okurdum ama bu kitapta biraz hayal kırıklığına uğradım.. hikaye güzeldi ama çok kısa sürüyordu devamının gelmesi gerekirdi.. 2 günlük haftasonu seyehatini kitap yapmışlar resmen . İçinde herhangi bir duygu , olay vs. Yok. Çocuk kitabı niteliğinde. Kesinlikle tavsiye etmiyorum