Kübra Çakır
@kubracakiir
Elektronörofizyoloji Teknikeri
Önlisans
İstanbul
İstanbul, 2 Nisan
12 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir kitap okudu
304 syf.
·
Puan vermedi
2023 okuma hedefini ekledi.
2023 OKUMA HEDEFİ
10/30 kitap - %33 tamamlandı
10 kitap okudu
30 kitap
4.135 sayfa
0 inceleme
0 alıntı
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
355 syf.
·
Puan vermedi
"annelerinin umurunda olur. karılarının, kızlarının. silahlar sustuktan sonra savaş meydanlarını kim temizler sanıyorsunuz?"
"dünyada bu kadar çok boş yer olduğu halde, var olabileceğin, sana fazlasıyla yetecek ufacık bir yer bile bulamazsın. sesleri aradığında, karşına çıkan sessizlik olur. sessizliği arzuladığındaysa durmak bilmeyen kehanet başlar. o ses, zamanı geldikçe, senin kafanın içindeki gizli düğmesine basar. "
"milyonlarca yıldızın bakışları altında yaşadığım halde, o ana kadar varlıklarının farkına varmamıştım. yıldızlar hakkında doğru dürüst bir kez bile düşündüğüm olmamıştı. hayır, yalnızca yıldızlar değil. onların dışında, bu dünyada benim henüz farkında bile olmadığım ya da bilmediğim ne kadar çok şey var acaba? böyle düşününce, kendimi çaresiz hissediyor, ümitsizliğe kapılıyordum. nereye kaçarsam kaçayım bu çaresizliğimden kurtulamıyordum. "
"başına buyruk tezler, içi boş laflar, dağınık ideolojiler, kalıplaşmış sistemler. beni gerçekten korkutan böyle şeyler işte. hatta ödüm patlıyor. doğru olan ne, yanlış olan ne? elbette, bu da önemli bir nokta, ama öylesine fevri kararların yol açacağı hatalar, çoğu durumda, bir daha asla düzeltilemezler. yanlışı kendiliğinden kabul edebilme cesaretin varsa, geri dönebilirsin. fakat hayal gücünden yoksun, sığ ve hoşgörüsüz bir yaşam parazitlerinkinden farksızdır. ev sahibini değiştire değiştire, kendileri de şekil değiştirir. bunun kurtuluşu yoktur. "
"mutluluğun tek bir türü vardır, ama mutsuzluk bin bir şekil ve büyüklükte gelebilir. tolstoy'un dediği gibi:" mutluluk masal, mutsuzluk ise öyküdür. "
"... insan eksiklikleriyle değil güzellikleriyle daha büyük trajedilere sürüklenir. sophokles'in oidipius'u en çarpıcı örnektir. kral oidipius, tembelliği ve aptallığı değil cesareti ve dürüstlüğüyle kendi oyununun kahramanı olur. orada da kaçınılmaz bir ironi çıkar ortaya. "
"oysa ne güçlüydüm ne de bağımsız kalma isteğim sağlamdı. sadece istesem de istemesem de gerçekler tarafından ileriye doğru itiliyordum. "
"bir anlamda, evet. yalnızdım. tek başına değildim, ama müthiş yalnızdım. neden dersen, o an olduğumdan daha mutlu olabilmemin mümkün olmadığını anladığım için. bunu çok açık olarak biliyordum. o yüzden, o andaki halimle zamanın akışının olmadığı bir yere gitmek isterdim. "