Vay canına! Kesinlikle muhteşemdi… Yazarların kalemini zaten çok seviyorum bu yüzden hiç şüphe duymadan okumaya başladım ve kesinlikle ne kadar özlediğimi de farkettim. O kadar tatlı bir kurguydu ki her sayfasında ayrı bir keyif aldım.Birdie çok tatlı bir çocuktu kesinlikle gerçekleşmesini istediği dilekleri de öyle… Sebastian harika bir babaydı
Sonsuz mutluluklar kitabının yorumu ile geldim.Yazarların kalemini sevmekle birlikte Vi ‘ye karşı başka düşkünlüğüm var.Onun tek başına yazdığı kitapları daha çok seviyorum genelde.
Kitabın konusu,Sadie bir dergide köşe yazarı.Noel zamanı dilek mektupları diye bir bölüm yapıyor.Birdie adında küçük bir kız da Sadie’ye mektup yazıyor.Annesinin kanserden öldüğünü,babasının örgü yapmayı bilmediğinden falan bahsediyor.Noel babadan dilekler diliyor.Sadie de bunlara kayıtsız kalamıyor.Bu küçük kıza çekiliyor.Bir gün onun evinin yakınlarından geçerken bir yanlış anlaşılma üzerine Birdie’nin yeni köpeğine eğitim vermeye başlıyor.Birdie’nin babası da bu fotoğrafa dahil olunca ,üçünün yaşadıklarını okuyoruz.
Ortalama bir kitaptı bana göre.Yazarlar geçmiş ve gelecek arasında bağ kurmayı,tesadüfleri seviyorlar.Ama bu kitapta olan olay bana fazla tesadüf geldi.Bir de spoi olacağı için söylemiyorum ama kitapta can alıcı bir durum yaşanıyor.Okur merak ettirilip sonunda gerçekleri tam olarak da vermiyor yazarlar.Sonda birkaç cümle ile geçiştirildi.Keşke gerçeği öğrendikleri sahneleri de okusaydık.Hiçbirinin de merak etmemesi çok garipti gerçekten.
Onun haricinde Birdie’nin mektupları ve Sadie ile diyalogları çok güzeldi.Bahsettiğim konular da olmasaydı daha yüksek puan verebilirdim.Vakit geçirmelik hoş bir kitap arıyorsanız şans verebilirsiniz.Yetişkin içerik uyarımı da yaparak bitiyorum yorumumu.
#sonsuzmutluluklar
- VI KEELAND : PENELOPE WARD
"Bazen hayatta olman gereken yere ulaşmak için biraz zorlaman gerekir."
Bir mektupla başlayan hikaye nerden nereye geldi. Bir dergide randevular üzerine yazılar yazan Sadie, noel için erken mektup yazan küçük bir kızın mektubuyla kapılıp gidiyor ona. İşvereninin yılda birkez de olsa
Hep aynı tarzda ve hep aynı kurgu sınırları içinde yazmasına rağmen, tarzının benim zevkimle alakası olmamasına rağmen kendimi Sarah Jio okumaktan alıkoyamıyorum. Sanırım biraz Seattle havası almak iyi geliyor:D Okuduğum kadarıyla Jio ,hayata dair dersler veren ve küçük umutların büyük mutluluklar getirebileceğini gösteren, içimizi ısıtan konulara değinerek yazıyor hep kitaplarında. Bu romanında da dokunaklı ve samimi bir hava vardı. Margaret Wise Brown hakkında yarı kurgu da olsa bir şeyler okumak ve bazı tanıdık isimlerle karşılaşmak çok keyifliydi.Bahsedilen Mavi Kuş Kitabevini ziyaret etmeyi çok isterdim.
.
.
Bize karşı affedilemez hatalar yapmış olsalar bile aramızda bağ olan insanlarla küs kalmak, nefret beslemek yerine yaşanan kötü şeyleri derinlere gömüp içimizdeki sevgiyi ise çok geç olmadan açığa çıkarmamız gerek. Kitapta bahsedilen en kıymetli konulardan biri de buydu benim için.
Merhaba arkadaşlar. Hepimize şimdiden mutlu geceler. Sıra geldi (sonunda) Freud okumaya. Epey uzun listem vardı ve birkaç senenin de birikimi. Şimdi ise sıra bu birikimi değerlendirmeye geldi. Freud okumanın ise hala bir zaman meselesi olduğuna inanmaya devam ediyorum. Onun bilimsel ve aynı zamanda psikolojik olarak incelediği insanları ve onların
Yalnızlığın Sonu
küçük ve sade mutluluklar, kalp kırıklıkları, hayal kırıklıkları, yarım kalmışlık, yalnızlık, aile ve çocukluk travmaları, hüzünler… kısacası hayata dair her detayı barındıran yer yer gözde bir damla bırakan, yer yer tebessüm ettiren duygu yüklü bir kitap. filmi çekilse kesin mubi’de yayınlanırmış dedirtti.
