Bizler,
Sevinçleri kursağına dizilmiş çocuklarız.
Ertelendik.
Hep bizden önce,
Bizden önemli İşleri vardı büyüklerimizin.
Biraz iyileştir benim, tedavisi mümkün olmayışımı.
Biraz düzelt.
Biraz dindir ağrılarımı.
Biraz bana bulaştır kendini.
Beni biraz öp..!
Herkesin haklı sebepleri oluyor her şeyin sonunda. Alışıyorsun, hatta aldırmıyorsun.
Unutmuş gibi yaptığım her şeyi hatırlıyorum. Biliyorum hangi acımın hangi yarama denk düştüğünü.
Ölmeyi istemek, ölmekten daha korkunç Loriana.
Kırgınım diyemem. Kırılmak bana göre değil, ben olsam olsam mahvolurum, yok olurum, hiçleşirim. Tüm organlarının iflas etmesi gibi bir şey olur bana. Tam olarak ölmek de denemez buna. Unutulmuş bir sigara gibi kül tablasında, henüz sönmemiş ama bazen ateş düştüğü yeri bile yakmaz ya...
Ve benim sırtımı dayayabileceğim bir duvarım yok. Gölgesinde dinlenebileceğim bir omzum da yok..
Ağlamak döndürecekse seni geri,
okyanusa çevireyim yüzümdeki her gözeneği...
Güçlü gözükmek değil,
Güçlü olmak istedim.
Bazıları vazgeçmiştir aramaktan,
Bazıları bulduğunun farkında değildir.
Bazıları kaybolmuş gibi hisseder,
Bazıları geri döner yolun yarısından.