Kukla

Biz gerçekten bir kukla sahnesindeyiz:
Kuklacı felek usta, kuklalar da biz.
Oyuna çıkıyoruz birer, ikişer;
Bitti mi oyun, sandıktayız hepimiz.

"Herkes birikmiş bizi seyrediyor. Dağılın! Kukla oynatmıyoruz burada. Acı çekiyoruz."

İlk kez beklemediğim bir şeyle karşılaşıyordum; kukla artık bana itaat etmiyor ve istediğimden farklı dans ediyordu.

"Ne yapacağıma kendim karar veremiyor muyum sence?"
"Eh işte... Belki bir tür özgürlüğe sahipsin, başparmağını nasıl istersen öyle oynatırsın. Ama başparmağın ancak kendi doğasına göre hareket edebilir. Elinden ayrılıp odanın içinde oraya buraya konamaz. Bunun gibi sen de bütünün içinde kendi yerine sahipsin çocuğum. Sen Sofie'sin ama aynı zamanda Tanrı'nın bedenindeki bir parmaksın."
"Yani yaptığım her şeyi Tanrı mı belirliyor?"
"Doğa ya da doğa yasaları. Spinoza'ya göre Tanrı-ya da doğa yasaları- olan her şeyin içsel nedenidir. Dışsal bir neden değildir Tanrı, çünkü kendini doğa yasaları aracılığıyla, sadece doğa yasalarıyla dışavurur."