oysa,
ben seni bildiğim günden,
bilirim yaşamayı,
en çok da yanmayı
küllerinden doğamadan
saç uçlarına kadar yanmayı.
️ Gece
Bir saklı duygunun, duyguların esiri olduğum diyardayım. Yanmış ama küllerinden doğamamış haldeyim. Hâl ne garip bir şey.... Sâhi hâl neydi? Biri anlata bilir mi? Ben suskunluğum kadardır diye düşünüyorum. Vaz geçtiklerim kadar... Yandıklarım kadar... Bir ovuç içimdekiler kaldı bana. Kimsenin göremediyi içimdekiler. Belki göremedikleri, belki de görüpte sustukları. Fazla dağılmıştır günümüz insanı. Toplamak lazımdır onları, bazen içlerini, bazen dışlarını.... Deyişmek değil, deyişmiş kısımları özlerine döndürmek lazım. Duysunlar diye kalplerin sesini son seviyyeye koyup, bağırmak lazım dinle diye. Dinle annen, dinle baban, dinle kardeşin, dinle can dostun, candaşın, sırdaşın, yoldaşın, dinle kalbin... Ey insanoğlu dinle, dinle ki bilesin. Bu konuşan ruhun. Önce canlarını, can dediklerini, sonra canınızı dinleyin. Dilimizin konuşarak değil, kalbimizin susarak anlaştığı bir güzellikte buluşmak dileğiyle....