Acıyan ruh olunca, çaresi nedir bilinmez. Siyah deyip geçtik, bilmiyorduk beyaz en iyi siyahta belli eder kendini. Acı çektikçe güçlenirmiş insan, külliyen yalan. Acı çektikçe acıya alışır, güç bunun neresinde. Alışmak güçlü olmak demekse.. Hadi oradan. Sen hiç acı çekerken güçlü durabildin mi? Başkasına güçlü görünmekten bahsetmiyorum, kendine güçlü olduğunu gösterebildin mi? Onca dayanılmaz yaraya rağmen, kendine ben çok ıyiyim diyebildin mi? Bir anda üstüne dünyanın sorumluluğu indiğinde, bunun üstesinden gelmek için, kendi kendine güldün mü? Konuştun mu? Acı çekmek güçlendirirmişmiş...! Acı çekmek inceden inceye karartır hayatını. Pollayanna değilsin. Bazı gerçekler pollyannacılık oynayamayacak kadar acıdır. Çaresizdir, karanlıktır, korkutucudur.. Bazı gerçekler inkâr edilemeyecek kadar güçlü ve acıdır.. Ama ?
Belki ?
Keşke ?
Neden ?
Bunlarla kaybettiğin vakit bir hiç...!
Kalbin temizse hikayen mutlu biter diyorlar ya; külliyen yalan. Nerde temiz kalpli biri varsa en büyük darbeyi o yiyor.
Kalbin temizse hikayen mutlu biter diyorlar ya;
külliyen yalan. Nerde temiz kalpli biri varsa en büyük darbeyi o yiyor.
Kalbin temizse hikayen mutlu biter diyorlar ya; külliyen yalan. Nerde temiz kalpli biri varsa en büyük darbeyi o yiyor.
Kalbin temizse hikayen mutlu biter diyorlar ya; külliyen yalan. Nerde temiz kalpli biri varsa en büyük darbeyi o yiyor.
Kalbin temizse hikayen mutlu biter diyorlar ya; külliyen yalan. Nerde temiz kalpli biri varsa en büyük darbeyi o yiyor.