Hayat kumdan kale yapmaksa
Deniz kenarında
Dalga hesabı yapmamaktır yaşamak.
Ebru Cündübeyoğlu
Aslında her şey “cennete yazılan mektup”la başlamıştı.
*
“Sevgili babacığım… Seni çok özledik. 1 mayıs işçi bayramını sensiz geçirdiğim için çok üzgünüm. Cezalarını çekecekler, içinde hiç kuşku olmasın. Oradaki bütün abi, dede ve amcaların ellerinden öpüyorum. Seni çok seviyorum. Cennette mutlu bir şekilde bizi bekle babacığım… Ben pilot olacağım,
Bazen yazmak istemez insan
Ya da okumak
Öyle bunalır ki bazen hayattan,
"hiç kimse hiçbir şey söylemesin" ister
Hiç kimse sormasın, hiç kimse teşekkür etmesin,
hiç kimse "çok yaşa" demesin ister
Hapşırmak bile istemez kimi zaman
Bazen hapşırırken bir saniyeliğine duran kalbinin,
durduğu anda zamanı durdurası gelir insanın, bir
Geçiş
Kırdığı yerden kırılırmış insan,
Anımsadığı kadar yalnız,
Daldığı uzaklar kadar terk edilmiş...
Semâyı seyredaldığı kadar maviymiş gözleri
Ya da o, öyle hissetmek istemiş.
Bir kuş misali hayal etmiş kendini