Unuttum niye yaşadığımı,kayboldum yirmilerimde...
Farkında değilken hiçbir şeyin, iyiydim öyle.
Yaptım, yıktım, tekrar tekrar, kumdan kale.
Neden biter tüm ninniler?
Uyu, büyü diye...
Hevesli mi insan yavaşça ölmeye?
Son “Kumdan Kale”
Daha iyi olmayacak hiçbir şey, ama artık ben de dönüşümümü sonlandırıp eski huzurlu halime dönmeliyim. Dünyayı taliplilerine bırakıyorum. Ben dünyasız huzurluluğumu seçiyorum. Size bol şanslar…
Seninle gözümü açmadım bu dünyaya. Kumdan kale yapmadık deniz kenarında. Yürürken ıslanmadık yaz yağmurunda. Oturmadık hiçbir zaman begonviller altında. Yakmadık bir ateş,demlemedik çay ,yıldızların altında. Ağlamadık hiçbir zaman, gülmedik anlamsızca .Ne sen bunun farkındasın nede gözlerin farkında...
Hayat, kumdan kale yapmaksa deniz kenarında; dalga hesabı yapmamaktır yaşamak.
Kumdan kale gibidir kağıt gemiler,
Yüzmesini sağlayan koca bir umuttur...
Okuma Listem
DÜNYA EDEBİYATI 📚
*HOMEROS
İlyada Destanı ✓
Odysseia Destanı ✓
*DANTE ALİGHİERİ
Yeni Dünya✓
İlahi Komedya✓