O hep aklımdaydı;çünkü ona olan sevgim gün ışığında dağılıverecek bir sis ya da yağmur yağınca dağılıverecek bir kumdan kale değil, mermer üzerine yontulmuş bir yazıydı ki mermer var olduğu sürece silinmezdi.
. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)
“..Birlikte kumdan bir kale yaptılar. Sonra dalganın onu alışını, onun artık kale değil, tekrar kum oluşunu, su oluşunu, denize dönüşünü gülümseyerek izlediler.“
İnsanlar orada sürekli emek verip içine sığınabilecekleri bir kale yapmakla uğraşırken hayat isimli tuhaf bir şey ansızın dalgalarını yollayıp her şeyi bozabiliyor. Zaman, önüne çıkan her şeyi yıkıyor. Ve yeryüzünde bir zamanlar büyük olan her ne varsa, şimdibu kumdan kalenin minicik tanecikleri arasında.