Ölüm, kesintiye uğratan, araya giren, eksik bırakan. Söz ve edim yara alır her ölümde.
Sayfa 110 - Issız ve LoştuKitabı okudu
Ölüm, yaşayanlarda süren. Hayatın ta göbeğine yaralayarak, kanatarak giren. Ölüm, yüzün, rüyada ve imgede hâlâ oluşmaya devam eden yüzün yara alması değil mi?
Sayfa 110 - Issız ve LoştuKitabı okudu
"[...] bu şehrin garip bir hali var, canlı. Üstelik yok oluyor, hissediyorum. Belki bir faciayla belki başka türlü, ama yok olacak. Onu bırakmak ihanet olur. Birlikte yok olmak, şahitlik etmek daha doğru geliyor... bilemiyorum."
Sayfa 99 - Issız ve LoştuKitabı okudu
Yokluğumun bir anlam boşluğu yaratacağına nasıl emin olabilirim?
Sayfa 93 - KurşunkalemleKitabı okudu
O zamandan beri, tutunmak için uzandığım her yerden kan siniyor ellerime.
Sayfa 76 - KurşunkalemleKitabı okudu