İnsanlığa güveni kalmamış, hayata küsmüş bir çocuk olarak gittiğim Türkiye’de, bana uzatılan kardeş eller sayesinde artık kendi topraklarımda hayatı seven, insanlığa ve her iki vatana nasıl faydalı olabilirim diye düşünen Allah’ın nasiple bir kuluyum.
Sayfa 144Kitabı okudu
Ben Türkiye’de vatan nasıl sevilir, bayrak nasıl sahiplenilir, nasıl millet olunur onu öğrendim. Hatta Türkiye’de kendi vatanımı, Bosna Hersek’i, nasıl seveceğimi, sevmem gerektiğini öğrendim.
Sayfa 143Kitabı okudu
“Başını yerden kaldırıp göğe doğru bakarsan yerdeki çöpü değil çok güzel minareyi göreceksin.”
Sayfa 140Kitabı okudu
Boşnak Emine olsam da diğer çocukların içinde o koca Türk Bayrağını taşırken ne kadar da mutlu olduğumu anladım. Belki bayrağın anlamını bilmiyordum ama taşımak için bana güvenilmesi kendimi önemli hissettirmişti. Önemsenmenin benim için ne anlama geldiğini bilemezsiniz, değersiz olduğuma, öldürülmemin kimsenin umurunda olmayacağına inanıyordum. Şu dünyada bir tek ailem için önemli olduğumu düşünüyordum. Ama o ay yıldızlı bayrağı taşırken öyle olmadığımı anlamıştım.
Sayfa 126Kitabı okudu
Ezanların özgürce okunması hem bize güven veriyordu hem de ruhumuzu dinlendiriyordu.
Sayfa 116Kitabı okudu