Gelmeyecek olan böyle beklenmezdi.
Cemal Safi
Bilmiyorum nerdeyim, ne haldeyim, ben kimim
Ayrılırken kimliğim, adresim sende kalmış.
Tebessümü yüzüme çok görüyor matemim
Güldüğümü gösteren tek resim sende kalmış.
Akların kaybolduğu, rengin ahenk bulduğu
Toprağın kadehine ab-ı hayat dolduğu
Bir gül için, bülbülün saçlarını yolduğu
Aşkın harman olduğu o mevsim, sende kalmış.
Nerede o
...Bütün bu anlattıklarını aklım almıyor. Aklım almadığında ise aklımı yalanlamaktansa ey baba, seni yalanlamak işime geliyor.
Aklın almıyorsa, dedi Adem, ey oğul, kalbine de mi sığmıyor ?
Şu cümle yazıcının hiçbir öyküsünde değişmez: "Hesabı, bütün mazlumlar gibi, Hesap Gününün Sahibine havale etti."
Hasan'la aynı memeden süt emmiştik. İlk adımlarımızı aynı bahçede, aynı çimenlerin üzerinde atmıştık. Ve ilk sözcüklerimizi aynı çatının altında söylemiştik.
Benimki Baba idi.
Onunkiyse Emir. Benim adım.
Sayfa 12 - EverestKitabı okudu
