Sanırım hayatımın en zor yorumunu yapacağım bugün. Çünkü inanın bu kitap için çok bekledik. Bir gün https://1000kitap.com/payelll_ ile mesajlaşırken bir kurgusundan bahsetti ve bana bir kaç kelimenin kürtçe karşılığını sordu. Tabi bende ki yetmeyince öğrencilerime sordum. Yaklaşık bir ay boyunca farklı farklı kelimelerde gittik geldik. Son noktayı bir öğrencimin ses
Ne zor günler… “El birliğiyle her şeyin üstesinden geliriz” gibi klişe bir laf etmeyeceğim. Hangi birinin üstesinden geleceğiz? Evsiz kalan milyonlara mı, anasız babasız kalan yavrulara mı, sahipsiz kalan patilere mi, yerle bir olan tarihe mi? Hangi birine yanacağımızı şaşırdık. Herkes bir şekilde elini taşın altına koydu, gerek maddi gerek manevi
İnceleme: "Tokyo Revengers"
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
!!!!SPOILER!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Gayet tadinda bir seriydi. Bazi yerlerde aglatti, bazi yerlerde guldurdu. Seride benim buldugum bir mantik hatasi vardi. Basrol Takemichi Hanagaki'nin gecmise gidebilmesi icin Tachibana Naoto'ya ihtiyaci var ve Tachibana Naoto gelecekte öluyor fakat buna ragmen Tachibana Naoto ile
Aziz Nesin'in bu romanını da okuduktan sonra karar verdim ki ne kadar hükümet görmüşse İnönü'sünden Menderes'ine, Demirel'inden Özal'ına, onu susturmak için giriştikleri yollar haklı ve de ziyadesiyle helaldir. Adam yazar değil nükleer bomba adeta. Yok etmek istesen bile başa bela. Hükümetler çaresiz kalmışlar karşısında
Colleen Hoover için bir dakikalık saygı duruşu.
Bütün kitaplarını yazarla kavga ede ede okuyorum. Yazdıklarında klişe bulduğum ve çok dalga geçtiğim kısımlar var. Her kitabında iki aşk hikayesini aynı anda okumamız mesela. Ana karakterlerden birinin geçmişte bir başkasıyla sevişmesini okumadığımız tek 1(bir) kitabını dahi hatırlamıyorum. Ya da
Ölürken insanın canı acıyor muydu?
Kitabı beğendiniz mi? Diğer okurlara tavsiye eder misiniz?
Hmm... Şimdi bilemedim. Yani beğenmesine beğendim de tavsiye konusunda kararsızım. İçindeki bazı cümleler çok güzeldi - tek cümle olarak; alıntı şeklinde. Ama bir bütün olarak, okurken çok güzel dedirtmedi. Bakın yanlış anlaşılmasın hikayeye bir laf etmiyorum ki yaşanmış, gerçek bir hayat hikayesi. Hatta öğrendiğim zaman ağlamıştım. Kitabı okurken de ağlamak isterdim. Bence kitabın daha ilk sayfasında - ön sözünde sonunu söylediği için merak uyandırmadı.
"Atom bombasının yaydığı radyasyon sonucu lösemiye yakalanan Sadako, bombanın atıldığı tarihten 10 yıl sonra öldü."
Buna rağmennn daha iyi bir üslupla , daha güzel bir şekilde olabilirdi. Misal olarak dönem dizilerini, tarih romanlarını diyebiliriz. Sonuçta onların da sonu belli ama kendini izlettiriyor, okutuyor. Kısaca spoilerden öte biraz da yazarın başarısızlığından kaynaklı bence. Okumayın diyemem hatta okuyun. Beklentiniz olmadan okuyun. İsteyenlere pdf olarak gönderebilirim. İyi okumalar.
"Doktor Numata odaya geldi ve elini Sadako’nun alnına koydu. Sadako doktorun, “Şimdi dinlenmen gerek. Yarın daha çok kuş yapabilirsin,” dediğini güçlükle duyabildi.
Ve yarı baygın bir şekilde başını öne eğerek, “Yarın...” diyebildi. Oysa yarın, o kadar uzak görünüyordu ki..."
"Ölürken insanın canı acıyor muydu? Yoksa ölüm, uykuya dalmak gibi bir şey miydi?"
