Erken dönem sürealist sanatçılar kadının 19. yüzyılda yaygın olan idealize edilmiş, mesafeli, erotik tasvirlerinden haberdardılar ve bu öznek bakışın sınırlarını ileriye doğru zorlayarak modellerini kolsuz, göğüssüz hatta başsız olarak yeniden tasarlamışlardı. Dişi formunun bu şekilde indirgenmesi cinsellik anlayışını altüst etmeye olduğu kadar, izleyicinin bakışı altındaki konuyu iyice uzaklaştırmaya da yönelikti.